Giorgia Meloni, 45 vjeç, është gati të bëhet kryeministrja e parë femër e Italisë dhe kryeministrja e parë e vendit nga e djathta ekstreme.
Për 40 vjet, Anna Maria Tortora ka shitur domatet e saj të pjekura dhe kastravecët e freskët klientëve besnikë në tezgën e saj të tregut në Romë. Ajo nuk e kuptoi se vajza e re që dikur rrinte në radhë duke mbajtur dorën e gjyshit të saj do të ishte në rrugën e duhur për të qenë kryeministre e ardhshme e Italisë.
“Ai ishte një person i mrekullueshëm”, kujton ajo, “dhe i dashuruar me mbesën e tij”.
Anna Maria
Me atë vajzën e vogël, Giorgia Meloni, që ka udhëhequr partinë e saj në vendin e parë në zgjedhje, Anna Maria fryhet nga krenaria. “E rrita me fasule! Ajo hëngri mirë dhe u rrit mirë.”
Tregu është në Garbatella, një lagje jugore e klasës punëtore të Romës dhe tradicionalisht një bastion i së majtës.
Është një origjinë e papajtueshme për një politikan që tani në pole position të bëhet kryeministri i parë i ekstremit të djathtë të Italisë që nga Benito Musolini. Pasi të konfirmohen rezultatet e zgjedhjeve të parakohshme në Itali, presidenti i vendit, Sergio Mattarella do të konsultohet me krerët e partive për të përcaktuar se kush mund të udhëheqë një qeveri të qëndrueshme. Zonja Meloni, si kandidatja kryesore, do të argumentojë se ajo ka refuzimin e parë.
“Ajo nuk është përfaqësuese e kësaj zone, e cila historikisht është e kuqe,” thotë Marta, një blerëse që shtyn karrocën e saj pranë tezgave të perimeve. Nëna e saj e moshuar, Luçiana, më thotë se ka frikë nga perspektiva. “Unë jam thellësisht antifashiste,” shton ajo. “Nëse ajo futet, do të jetë një periudhë shumë e shëmtuar”.
Etiketimi fashist është diçka që Giorgia Meloni e refuzon me forcë. Duke folur në anglisht, spanjisht dhe frëngjisht në një video të kohëve të fundit, ajo këmbënguli se ajo e kishte lënë ideologjinë në histori.
Por historia është pjesë e problemit në një vend që nuk kishte ekuivalentin e denazifikimit të Gjermanisë pas luftës, duke lejuar partitë fashiste të reformohen. E themeluar në vitin 2012, Fratelli d’Italia i ka rrënjët e saj politike në Lëvizjen Sociale Italiane (MSI), e cila u ngrit nga hiri i fashizmit të Musolinit.
Partia mban logon e partive të ekstremit të djathtë të pasluftës: flaka trengjyrëshe, e perceptuar shpesh si zjarri që digjet në varrin e Musolinit.
“Giorgia Meloni nuk dëshiron ta heqë simbolin sepse është identiteti nga i cili nuk mund të shpëtojë; është rinia e saj,” thotë Gianluca Passarelli, një profesor i shkencave politike në Universitetin Sapienza të Romës.
“Partia e saj nuk është fashiste”, shpjegon ai. “Fashizëm do të thotë të marrësh pushtetin dhe të shkatërrosh sistemin. Ajo nuk do ta bëjë këtë dhe nuk mundi. Por ka krahë në parti të lidhura me lëvizjen neofashiste. Ajo gjithmonë ka luajtur disi në mes.”