Gazeta Nacional Albania

MONOLOG NE VETMI. Poezi nga Gilda Meleqi

 

Gilda Meleqi është rritur në qytetin e Delvinës. Ka mbaruar studimet e larta në Tiranë në degën e Informatikës dhe është diplomuar në Master Shkencor në pedagogji. Ka nisur të shkruajë vjersha që në moshën 10 vjeçare e nuk ka ndalur më. Në adoleshencë provoi të shkruajë prozë, ku u përshtat po aq natyrshëm. Ka botuar librin e saj të parë me poezi nën titullin “Do kthehem” dhe aktualisht ka në dorë një cikël me novela.

 

E LODHUR

 

Më lodh shiu

Që aq shumë ia dua

Notat e brishta

Kur furishëm më këndojnë fytyrën.

 

Më lodh dhe dita shpesh

Kur atë ç’kam dashur

Nuk e realizova mbrëmjes që shkoi.

 

Më tremb vetëtima

Frikë ngjall tek unë

Ideja që dhe qielli mund të ulërijë

prej dhimbjes

E zërin përkthen në dritë mbi dhe

Duke dashur të dëgjohet gjithkund.

 

Më lodh dhe poezia ndonjëherë

Se kjo jetë s’do më mjaftojë

Të nxjerr çfarë më mundon

e drithëron në shpirt.

 

Frikësohem prej territ

Se terr m’i sjell syve

E duket se çdo gjë fsheh

 

Dhe kjo është e padrejtë.

 

Më shumë më lodh vetja

Kur s’njoh zërin tim

E dëshirën e lodhur

nga nevoja për nevojë dot s’e shoh

 

Kjo është frika që më ndjell kob

Të jem diku e të mos di ku dreqin jam..

 

MONOLOG NE VETMI

 

Ka momente

Që tingujt e zhurrmshëm të shiut

S’i dëgjoj pastër

Litarët e qiellit më njollosin grykën

E më mbytin fjalët gjith’ zi

Pastaj vijnë momente

Që dashuroj vdekjen

me sy të zhgënjyer nga jeta

Dhe kur kaloj ditë të këqija si kjo

Kujtoj

Se jam stina e preferuar e Zotit.

 

 

 

GJYSMA

 

Dhe në djall sa herë të nis

Të kthej prap, dot s’të lë

Sytë e tu dua të jem

Që pa to të mos shoh më.

 

Jemi zënë e jemi sharë

Fjalë të poshtra të kam thënë

Pastaj malli na ka mar

Dashuri për të dhënë.

 

Kur rrëzohem dhe kur ngrihem

Bëhu ti vullneti im

Unë do bëhem dhembja jote

Qe dhembja ime të ketë shërim.

 

S’ta shpreh dot, por aq të dua

Po ta them një të vërtetë,

Unë marr frymë nga fryma jote

Jeta jote më jep jetë.

 

 

 

JA DHE PAK, DHE PAK

 

Po ç’natë e mbytur trishtim qe kjo!

Në çdo cep të dhomës erë gëzimi

shpirti bosh…

 

Telefoni i dehur nga fjalët e mira

zëri ngrirë..

 

Ja dhe pak, dhe pak

po ja, të presësh…

të presësh do të thotë të kesh shpresë

e të shpresosh do të thotë të duash hënën..

Shpresë hënash, oh ç’marrëzi!

 

E tani ç’bëj? Me një filxhan çaji në dorë,

pres të shoh pambukun të bëj zhurrmë

dhe të kalojë, dhe të iki..

që unë të kthehem përsëri…

 

Si dreqin nuk ngopemi kurrë ne qëniet frymore!?

 

 

 

 

 

 

FLETA TË KËRKON

 

Pa shiko, ç’u bë me ne kështu!

U bë kaq kohë pa të parë

 

Më thuaj diçka te shkruaj një poezi

Sot po bie shi dhe është ftohtë

Dhe ti e di se shiu më frymëzon gjer në palcë

E i ftohti më bën të derdh

kockat e shpirtit mbi fletë..

 

Hë, ma lodh pak penën sot

Pa më thuaj, mëngjesin si e kalove!?

 

Lodhe këtë qënie

Që vdes nëse s’vdes nga pak nga malli yt..

 

Po këto mbrëmje vallë, si i ke kaluar pa mua!?

 

Fleta të kërkon, poezia, jo unë..

 

Se u bë kohë pa të parë..

Hajde, lodhe penën time sot

Bëje fletën time të plogësht

Të ndjejë mall për ty…

 

Se unë po digjem nga ky dreq malli…

 

TRE

 

Për tre vite që nuk ditën të mbaronin

jetova shumë..preka shumë..pashë shumë

në vend të tavanit të bardhë

shihja fytyra pikëllimi të skllavëruara..

e të qarta prej padurimit..

pastaj i preka..ishin të vërteta

pastaj i jetova..

 

Çdo gjë ishte e pastër

e kuqe mes fletëve të oqeanit gri

 

iu përgjërova diellit të më puthte trupin

e hënës të më trajtonte si diçka me vlerë

 

por retë më merrnin frymën

e më vidhnin sytë e dëshirat

e ndjeja dashurinë e nevojës

stacione të gjata larg, larg trupit tim

 

Për tre vite me rradhë

jetova më shumë se një jetë..

por isha e lumtur..

 

pastaj zgjohesha dhe flija,

zgjohesha dhe flija..

Dhe flija..

 

por isha e bukur..

dhe isha e lirë..

 

 

 

 

 

 

DROGA MË E BUKUR

 

Ti ishe droga më e bukur

Që mendimet m’i ngrije në ekstazë

E trupin mbi qiell

Të lirë

 

Duke u valëvitur si pendë oqeani

E pirë yjet gjithë dëshirë

Isha nota më e lodhur e lumturisë që më fale..

Se ajo lumturi u bë himni më i bukur

E gjërat e bukura të lodhin, pastaj të vdesin…

Ç’mund të sillje më pas kësaj?

 

tingujt e tu

do mungojnë dhe nëse kalojnë

Njëmijë jetë të tjera

Me dëshira të tjera

Me puthje të reja

 

Me njerëz të tjerë

 

Ti ishe dëshira më e dëshiruar

Dhe unë e dija që në fillim

Që do bëheshe historia ime më e bukur,

Më e lirë..

Mes lirisë që pata..

Dhe unë shkrova shumë për ty…

 

 

 

 

 

 

AJO MË SJELL ËNDRRAT

 

Errësira më ndjell kob

gjithmonë i jam frikësuar buzëve të saj

sapo më afroheshin në dritare e shtrat

 

por ishte një frikë e bukur

vonë e kuptova..

më pëlqente e  dot s’rrija pa të

 

ajo më sillte një vete te kaluar

nga larg, nga shumë larg

 

AJO MË SILLTE ËNDRRAT..

 

Ëndrrat gjithë ngjyra

që përherë kanë qënë dembele

e gojën nuk e lagnin kurrë

 

Ëndrrat që i dua kaq shumë..

m’i sjell frika ime më e madhe..

 

tani kam filluar ta dua më shumë terrin

se vetëm këtu ëndrrat kanë gojë e flasin

e unë behëm memece

dëgjoj e vuaj babëzinë e tyre..

 

e di që unë mungoj..

 

nëse ato do mund të flisnin

do preferoja të jetoja mes frikës

 

LAMTUMIRË S’KA

 

S’mund të them se të kam harruar

Se çdo mbrëmje të kujtoj

Mëngjesi më gjen të përmalluar

Vetes të kujtoj s’mund t’ja pengoj.

 

Po s’ka lamtumirë o njeri i mirë

Ndryshe mungesës, kujtimit s’do u dinim emrat

Ngushëllojmë veten me fjalën lamtumirë

Kur shtrëngatat e zemërimit na rrudhin zemrat.

 

Lamtumira për mua është si sendi

Pa frymë, pa gjak, pa emër, e pa vlerë

Ndërsa mungesa si fluturimi i një shpendi

Që kujtime na sjell e copëza na merr.

 

 

 

PASQYRW

PASQYRË

 

Unë jam oqeani

e ti uji im i freskët

që më mbush mushkëritë

 

unë jam venat e tua

e ti je detet e gjallë

që më ushqejnë barkun e gojën

 

unë jam fytyra, trupi, ëndrrat

e ti je shikimi, dëshira, i ftohti

 

puthjet e dehura..

 

kam një grua brenda vetes

dhe ajo je ti

e bëshme dhe e bukur

Çdo mëngjes ngrihesh me mua

dhe puthim perdet diellore

me buzët e mia

E dashuri bëjmë të dyja

Me trupin tim

 

po ti je brenda meje

ti je unë

s’duhet të të zhgënjej

unë jam ti

unë eci me ty mbi çdo kapak

Çdo kapitull të qelqtë e bëj me vrap

se me detyron ti

unë jetoj per qëllimin tënd

dëgjo se unë të dashuroj

 

ti më ke shkruar mua

e unë tani shkruaj për ty…