Gazeta Nacional Albania

NË TRENIN TIM. POEZI  NGA SHYHRETE KURTI-MUSA

 

 

 

Shyhrete Kurti-Musa ka lindur më 1985 në Mitrovicë. Është diplomuar për formaci në Prishtinë.

Ka emigruar në moshen 21 vjeqare në Zvicer, ku martohet dhe lind 3 fëmijë.  Jeton në kryeqytetin e kantonit të Valisit në Sion. Ka shkruar qysh në femijëri dhe lëvron me sukses poezinë dhe prozën. Ka fituar disa cmime letrare ne Kosovë. Është njohëse e gjuhës Shqipe, Frenge e Spanjolle.

 

 

 

PIROMANI

 

 

Ndjenja që nga vetja më nxjerr

Erdhi sot mallet i trazoj

Si një gotë e mbushur qajë

Duke përzier fundin me sheqer

tretjen e ëmbël pres ta ndjej

Pritja e shijës u bë ekstaz zemre

Sa herë fryn aj mallë i thellë

I djeg malet e shton liqenet

Shpirtit flatrat ja përpëlit

Ndizet nga brenda një piroman

Tretjet për syrin asgjësohen

Po në shije nuk tjetërsohen

Rreth aortes krater vullkani

Mbetën gjurmët e asaj kohe

Piromani dashuron zjarrin

E me zjarrin sërish përvëlohet…

 

 

 

 

ENIGMË

 

Jam fjalëkryqi yt

Ç’të bësh?

Të hyj dhe në hakë

Ç’të bëj?

Dhe në ty gjej enigma

nuk arrij ti zgjedhë sot!

Ç’të bëj?

Prit mendohu sa të kalojnë mote

diku,

dikur,

do të bie në mënd

kur rrahjet gjoksit i shpeshtohen

frymëmarrjet fillojn ngushtohen

gjumin e natës djallit ja falë

ditën se kupton si nuk shkon mbarë

mendja flutura më nuk të qëndis

enigmës sime bingo do i trokitsh!

 

 

 

DËSHIROJ

 

Dëshiroj të të them të dua

Të marrë në krahë

Të pi ujë në qukat tua

Dëshiroj të të shohë në sy

E të shohë sa jam e gëzuar

Dëshiroj të ta mbajë doren

Bashkë me ty të shijoj motet

Dëshiroj të jem aty

Ti zhvesh ëndrrat në prani të hënës

Dëshiroj ti ndjej frymëmarrjet

Ta dëgjoj pulsin

E ti ndez zjarret…

Dëshiroj të bëhem dallgë

E të prehem te trupi ytë

Dëshiroj të jesh me mua ngrohje shpirtit me i dhuru…

Dëshiroj e di

Sa dëshir ke ti?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

BORA

 

 

 

Tash një vit që nuk jemi pa

s’të kam shkelë

e s’më ke rrahë.

Grushtë në dorë nuk të kam mbajtë

mbi kokë time nuk ke rrahë!

Përmbi ty nuk kam rrëshqit na u bë tash një vit…

Kam pas frikë se më je hidhëru,

e këtë vit s’ke mem taku!

I ftohti yt shërim për shpirt

pa mangësi ky shtati yt….

Lozim s’bashku si dy fëmij

ti më ftohë e unë të shkrij.

Dhe në shtrat të sëmurë m’dërgon

Çfarë të bëj pa ty s’bëj dot

prapë kur zgjohem tek ti vijë

të të ha,

A të të prek?

Në çdo mënyrë unë ty të shkrijë…

Eja bjer mbi çatin time

bahqen time rrihe fortë,

nuk të prekë as nuk të shkelë

nga dritarja  do të shikoj.

Rri më gjatë se do të kujtojë

a kupton se të dashuroj?

Të kam prit vitin që shkoj

në spektakel në dhjetor

Kapricioze je moj borë

vjen tek unë kur qejfi të dojë…

Dashuri kësaj a i thonë?

Një herë në vit vjen më takon.

Bie qetë,butë e bardhë

si kapelë mbi çdo tullac…

Mbi çatia kur rëndon

Gëzohem shumë them do të rroj…

Ky litari i gjatë mes nesh

as su këput, as su tërheq…

U “mësova” tash me ty

një herë në vit të të shoh me sy

po t’gëzoj tash që ke ardh

ditë e bardhë në kalendar…

 

 

 

 

DARDHA E PLAKUT

 

 

Qdo mëngjes merr shporten plaku dardhes ëmbel i ofrohet

I buzëqesh nuri e dredh mustaqet

Dhëmbët e mbetur i xiglohen

Pjeku dardh

pjeku mirë

po të pres me shumë dëshirë

smendon plaku se ka të tjerë

që e hanë dardhen në rrem pa u pjekë !

Brenda krimbi ish ngopë mirë

gjersa plaku e shihte në lisë

prit o plakë edhe naj ditë

İ këputet bishti e mbledhë më mirë .

Viti tjetër kur të mbërrij

mos prit dardha të zverdhij

del ndonjë tjetër që han më mirë

Të mbetet fyti duke u zvarranik…

 

 

 

 

NË TRENIN TIM

 

 

Në shëtitore

vetëm unë dhe shpirti im bredhnim

Jo si bredhacak

po kërkonim një çik armëpushim!

Nuk gjenim strehim të një hije peme mungonte dhe burimi të pijmë një gëllënk për etje

po bredhnim të hidhruar pa bërë dy fjalë kryq

Na hodhi era lartë e poshtë

pa ndonjë sqarim

Na tundi e na shkundi

të etur e plotë mëri

na hodhi kokëulur

tek burimi i një kroi të mirë …

E shuajtëm etjen e morēm hijen

ndër ato pemët me qershi në degë

I thashë shpirtit

fali të gjithë mëkatarët

ti lirojm nga zemërimi e hakmarrjet

Do krijojmë hapsira të reja në hektare anë e mbanë

do falim veç dashuri në trenin e rradhës sonë

U pajtua shpirti

falëm dashuri

atyre zemra të vetmuara

që t’kurreshin në vetmi…

Falni o njerëz

të mjerët mëkatar

Ka të tjerë që presin dashurin me pa!

Në trenin tim të radhës do udhëtoj me njerz të rinjë

tani të gjithë janë të pafajshëm

ende gurë në këpuc s’më ka hy

Edhe po u bën shkëmbinj

sërish do të falë

nuk duron kurrizi imë peshë të renda me vete të bartë…

Në rrugtimet e radhës

do udhëtojn të gjithë ata që janë shkruar

Në stacionet e ndryshme ka dhe zbritje hyrje për tu pranuar

I duam dhe ata që ikin

me vete u japim kujtime ..

atyre që do vijn ju urojm dashuri plotë bindje

deri ku udhëtimet së bashku do i bëjmë nuk e di

Aq gjatë sa do jetë

më besoni do falë dashuri

Ndoshta nga treni im

jam ajo që do zbres

në stacionin e radhes më presin miqtë e mi meleq

ju falenderoj o miqë

Ishit pjes e elitës së madhe

Udhëtimi im ndërroi vagon

më presin në gjykaten finale….

 

 

 

DY ZOGJ

 

Jan dy zogjë

Dy këngëtar,

I knojn zemres pa asnjë fjalë

Dhe shikimet i kan me halë

Po shikohen plotë krenar,

Njëri ciu tjetri ci

Nuk arrijn të gjejn ujdi

Shumë po duhen e smund ta thonë

Se ç’na gjeti me dy kokfortë

Shumë po dua ti ndihmoj

Nuk gjej rrugë si ti pajtoj

Koha vetë o le ta thotë

A je vlejti të jesh kokëfortë…?

 

 

 

NË DASMËN TIME TË FUNDIT

 

Dëshir të fundit kam

Të ju shohë më parë

Ata që ikën,

Humbën,

Ata që mbetën pranë!

Më vini të buzëqeshur

Si në dasmat martesore

Ti kujtojm të dikurshmet

Më të bukurat mote

Vishuni në ylber

Më bëni ta ndjej jetën

Mos I ngyrsni vetullat

Sytë të mos ma ndjejn trishtimin

O dasmorët e mi më vini të hareshëm

Se zemra mos ma ndjen

E fillon të hamendet….

Sot po iku nuse

Në botën e ëndrrave

Më hidhni një grushtë dhe secili me radhë…

Lamtumirën mos ma e jepni

Se do ndjehem e lënduar

Më thoni mirupafshim

Në botën e amshuar!

Do iku unë më parë

Por ta dini se ju kamë falë

Te porta e asaj bote do ju pres pa karar….

 

 

 

 

 

UNË DHE GOTA

 

 

Me gotën që kam përball

Qaj shumë halle e derdh lotë plotë mallë

Gëzuar I them për ne

Syrin gotës ja shkrep

E qeshem kur tek dhembja

Tema e vjetër sërish vjen

Shikojm rrotull mos dëgjohemi

E për të krisur na përgojojn

Gota më thotë mos u shqetëso

Sjam e mbushur me alkool

Gëzuar sërish I them

Qenkam esëll e jo e pirë

Do nxjerr dhembjen mbi tavolinë

Thikë në zemër do i bi

Mos të rrojë as edhe një natë….

Sërish qeshem…ahahahah

Është e madhe kjo pikë e vogël

E vogël për gjithë sytë e botës

Humnerë për shpirtin tim

Ska armë që e shkrin

Përbrenda më çjerr të gjithën

Nga jashtë më bën të qesh!

Të ëmbëla dhe qershit I shohim

Pa e hapur qershin krimbin nuk gjejmë…

 

 

 

 

NË BUZËT E SAJ

 

Në buzët e saj ka zënë vend

Qershi me morito

Në buzët e saj pushon deti

Nga sipër rrezon dielli

Në buzët e saj shkrihet krypa

Në panxhar shëndrron gëlltitjet

Ajo gëlltin ujin

Unë përtypem

Më vjen ëmbël se ndjej as kripen

Ajo ngroh më fortë se dielli

Kur më shikon me sy skyfteri

Vrimë në zemer më ka ba

Fidani i saj tash u rrit është bërë tra

Në buzët e saj qel dhe trëndafili

Përendon hëna e lind dielli

Dëshiroj të bëhem barkë

të lundroj në buzët e saja

Dallgët e detit të më bëhen lagështia e buzëve të njoma

Të valvitem si flamur

në fjalët nektar nga buzët e saj

Në buzët e saj të bie martir

Të tretëm të shkrihem e të bëhem llavë….

 

 

 

 

LULET

 

Shi vjeshte apo acar dimri

Në diellin e stinës verore

I mungon çdo lulje kapela e bardh prej bore

Të vyshkura me petale të rëna në tokë

Dekor I trishtë e jo konfeti

Që gëzojn në festë dasmort

E për mua u bë hi për sy….

E përulur qëndroj para jush

Nuk kërkuat po kështu u ndjeva

E qaj hallin tash për ju

Bukurin na e puthi era

Në një kohë më normale

Aromen në shqisa do e ndjeja

Do kaloja afër jush

e veq me sy do ju prekja

Mëkat i brisht është me ju vyshk

Se pa ju ska shije vera….

Po të kisha një shkop magjik

Të përjetshme do ju bëja…

Kështu a thoni dhe ju për mua?

Kur të tretëm

Të më kapërdij toka

Apo të gjithë jem shi e breshër

Në sytë e tuaj si diellë plotë rreze…

Këmbë e imja nuk shkel mbi ju

Dhe kur të krysem e të ec me shkop

Po ju lë një amanet

mbini sipër varrit timë

Aty sipër vinë dhe bletët

melodi në sfond të heshtjës

shijojn nektarin e çdo lulje

e unë përbrenda jetojë në heshtje

Si mbretresh me aromë lule vere….

 

 

 

 

TRE YJET E ZEMRËS

 

Ju dua

Mos më harroni kur sdo jem më

Mos më kërkoni në qiell të hapur

Sdo jem atje

Mos më kujtoni me gjësende të imta

Se shumë dashuri ju dhashë

Më kërkoni nga aty ku filloj e gjitha

Brenda zemrës tuaj jam!

Bëjeni zemren ti ndjej kujtimet

Dashuri pafund unë jam

Ju kamë dashur e vazhdoj të ju dua

Dhe pse në jetë tani nuk jam…

Po e ndjet zemren tek ligshtohet

Lotët fillojn të derdhen si krua

Mungesa e Nanës fillon të ndjehët

Mbane zemrën me dy duar

Jam aty për të ju dashuruar

Dy sy zinjë e një sy shkruar

Mos besoni se kam vdek

Vendbanimin veç kam ndryshuar

Më kujtoni me plotë jetë

Ju për mua jeni yje të pashuar!

Adresa ime tani është kjo;

Trupi vdiç,

dashuria për të mos u shuar…

Të rroni ju me plotë jetë

me dashurin time të çmuar…

 

 

 

 

ZHGËNJIM E SHPRESË

 

Peshën e zhgënjimit cili nga ne

do e tërheq zvarrë

Lotët e zhgënjimit ska kararë që do ti matë

Plagët e zhgënjimit nuk ka barrë që i kuron

Le ta pyesim kohën si do lozë me ne më vonë…

Dëshiroj të vishem me garderob vetëbesimi

Le të qajë kush të dojë

e plagëve krip deti të ju hedhë sipër

Dua ta mbushë kupēn time

Me dashuri e lotë gëzimi

Kam ca gëllënka për të gjithë ju

Po e deshët shpresën e shpëtimit…

Ji i drejt e falë dashuri

Përher do marrësh dëmshpërblimin…