POETI GJEKE MARINAJ MERR NGA KOREA ÇMIMIN PRESTIGJIOZ LETRAR NDËRKOMBËTAR CHANGWON KC TË VITIT 2021

Thank You, Korea!
Dear friends,
I’m posting here some pictures taken in Korea. I had one of the greatest experiences of my life. They honored me with the prestigious 2021 Changwon KC International Literary Prize. Here is my acceptance speech in English and in Albanian. Thank you for being here and for your much-appreciated support.
Te dashur miq,
Po postoj këtu disa fotografi të marra në Kore. Ishte një nga përvojat më të mëdha të jetës sime. Ata më nderuan me Çmimin prestigjioz Letrar Ndërkombëtar Changwon KC të vitit 2021. Këtu është fjalimi im i pranimit të Çmimit në anglisht dhe në shqip gjithashtu. Faleminderit që jeni këtu dhe për mbështetjen tuaj të çmuar.
Dr. Gjekë Marinaj’s The Changwon KC International Literary Prize Acceptance Speech
My deepest thanks to Changwon City’s mayor Honorable Huh Sungnu and the literary committee and its Chair Prof. Choi Dongho for selecting me for this major award. I also extend my gratitude to this city’s people for your spirit of welcome and your high regard for the ideals of literature, before which I humbly bow as well.
The Changwon KC International Literary Prize is one of the most important honors of my life.
I share it with my childhood friends, with my former literature teachers, with all the poets and writers of the world, and with all previous servants of literature whom your city has so graciously recognized.
For me, literature is like an ocean. The more deeply you enter it, the harder it is to leave.
Early in my life, I loved reading literature because it helped me escape the oppressive feeling of living under Communism. Literature made me feel as free, as rich, and as cool as any child in the world.
Sometimes, though, my love of literature would translate into deep trouble.
When I was very young, I purchased a just-published anthology of Greek poetry and read the whole book in one sitting. My father, angry with me for neglecting the harvest in favor of reading, took away the book and told me he would only return it after five years — which he did, five years later. That occurrence inspired me to compose one of my favorite poems titled “A Book Gift from my Parents.”
As a poet, when I started composing poetry, the very first time I was able to publish a few poems, I got into the biggest trouble of my life. Tired of Communism, I wrote an anti-communist poem called “Horses”. Soon after that, I had to flee from Albania into former Yugoslavia. The police were pursuing me, seeking to arrest and possibly kill me for the crime of writing that poem.
After that, I moved on to America. I would like to express my thanks to America, the country where my pain came to an end.
I love to write because literature is for everyone. Literature has a beautiful power to enhance the life of each member of the human race. Literature is love. It’s like sunlight and air, without borders, there for anyone who needs it, because literature is our own true nature.
At times, before my exile, I would feel very angry and say to my loving parents and close friends, “I don’t think I belong in this world. I wish I could disappear to another planet, someplace where someone would understand my love for literature and what I’m trying to do with it.”
This night, this city, and the great honor of this prize continue our shared work of creating a time, a space, and a planet where the love of literature is truly understood, where literature is cherished as the very breath of life.
Thank you!
Fjalimi i pranimit të Çmimit Letrar Ndërkombëtar të Changwon KC të Dr. Gjekë Marinaj
Falënderimet e mia më të thella për kryebashkiakun e qytetit Changwon të nderuarin Huh Sungnu dhe komitetin letrar dhe kryesuesin e tij Prof. Choi Dongho që më përzgjodhën për këtë çmim të madh. Gjithashtu shpreh mirënjohjen time për njerëzit e këtij qyteti për frymën e mirëseardhjes dhe respektin e lartë që keni për idealet e letërsisë, para të cilave përulem gjithashtu.
Çmimi Letrar Ndërkombëtar Changwon KC është një nga nderimet më të rëndësishme të jetës sime.
Unë e ndaj atë me miqtë e mi të fëmijërisë, me mësuesit e mi të mëparshëm të letërsisë, me të gjithë poetët dhe shkrimtarët e botës dhe me të gjithë shërbëtorët e mëparshëm të letërsisë, të cilët qyteti juaj i ka vlerësuar me kaq hir.
Për mua, letërsia është si një oqean. Sa më thellë të futemi në të, aq më e vështirë është të largohemi.
Në fillim të jetës sime, më pëlqente të lexoja letërsi sepse ajo më ndihmoi të shpëtoja nga ndjenja shtypëse e të jetuarit nën komunizëm. Letërsia më bëri të ndihem aq i lirë, aq i pasur dhe aq tërheqës sa çdo fëmijë në botë.
Ndonjëherë, ama, dashuria për letërsinë më përkthehej në telashe të thella.
Kur isha shumë i ri, bleva një antologji të poezisë greke të sapo botuar dhe lexova të gjithë librin në një seancë. Babai im, i zemëruar me mua për neglizhimin e të korrave në favor të leximit, ma mori librin dhe më tha se do ma kthente vetëm pas pesë vjetësh – gjë që e bëri, pesë vjet më vonë. Kjo dukuri më frymëzoi të kompozoja një nga poezitë e mia të preferuara të titulluar “Libri si dhuratë nga prindërit”.
Si poet, kur fillova të shkruaja poezi, herën e parë që arrita të botoja disa prej tyre, u gjeta në telashin më të madh të jetës sime. I lodhur nga komunizmi, shkrova një poezi antikomuniste të quajtur “Kuajt”. Menjëherë pas kësaj, u detyrova të ikja nga Shqipëria në ish -Jugosllavi. Policia po më ndiqte, duke kërkuar të më arrestonte apo ndoshta edhe të më vriste për krimin e shkrimit të asaj poezie.
Pas kësaj shkova në Amerikë. Dëshiroj të shpreh falënderimet e mia për Amerikën, vendin ku vuajtja ime mori fund.
Më pëlqen të shkruaj sepse letërsia është për të gjithë. Letërsia ka një fuqi të bukur për të rritur jetën e secilit anëtar të racës njerëzore. Letërsia është dashuri. Është si rrezet e diellit dhe ajri, pa kufij, atje për këdo që ka nevojë për të, sepse letërsia është natyra jonë e vërtetë.
Ndonjëherë, para mërgimit tim, ndihesha shumë i zemëruar dhe u thoja prindërve të mi të dashur dhe miqve të ngushtë: “Unë nuk mendoj se i përkas kësaj bote. Do të doja që të mund të zhdukesha në një planet tjetër, diku ku dikush do të kuptonte dashurinë time për letërsinë dhe atë që po përpiqem të bëj me të “.
Kjo natë, ky qytet dhe nderi i madh i këtij çmimi vazhdojnë punën tonë të përbashkët për krijimin e një kohe, një hapësire dhe një planeti ku dashuria për letërsinë kuptohet thellë në thelb, ku letërsia ushqehet si vetë fryma e jetës.
Faleminderit!