Unë shoh përpara vetes
Hijen tënde
Dhe klith të të dua
Sërish
Ti je kaq pranë kaq brenda meje
Ma përkëdhel frymën
Por je veç hije
Dhe më mbulon trishtë
Dhe ashtu trishtë më vjen nata
Me ledhatimet që nuk i prek
Unë qëndroj në anë të ëndrrës
Ajo tjetërkund po më tërheq
DASHURITË E FERRIT KISHIN VETËM FRYMË
Kur gjezdisja ferrit atje
Gjithë shpirtrat ishin të dehur
Dinin të flisnin pa fund
Për dashurinë
Ti vetëm ndiej
Lëre udhën e damarëve lirë
Dëgjoja zërin e ferrit
Kur më trokiste shpirtit
Ajo që kish kaptuar
Të gjitha kohërat
Pafajësisht
Ndodhej në ferr
Atje mes dehjeve
Të mijëra shpirtrave
Dashuri ndjeu ferr o ferr
Mbështeti kokën
Në gjoks të zjarrit
Trokthin e zemrës
Nisi të ndiejë
Frymën e ka të sajën akoma
Nuk e merr borxh
Kurrë as atje
Atëherë dashuria në ferr është edhe e saj
Një zemër ta prekë me duar butë
Dashuruar
Ta shtrëngojë sa të ndiejë gishtërinjve
Limfë të ngrohtë që i derdhet në grusht
Pi e dehet aty në gjak të bardhë
Mbush dhe fal grimca fryme njëherësh
Dashuritë e ferrit kishin vetëm frymë
Të gjithë shpirtrat në ferr ishin
Të dehur
SHPIRTIN S’MA NJOHE KURRË
Shpirtin s’ma njohe kurrë
Nuk gjete në atë lëndinë
Asnjë lule për vete
Ç’pe e ç’shkele
Nuk t’u dhembsën kurrë
Harrove edhe ëmbësinë
Ku deshe u trete
Këmbëgur dogje gjithë ndjesitë
Me zjarr ferri shkele ç’preke
Si nuk t’u dhembs ai shpirt
T’u fal ndër gjunjë
Si munde ta lëndoje një plagë
Në gjumë e endje
SOT ENKAS HUMBE
Sot enkas humbe
Të ndieja mall
Ta vësh në provë
Këtë zemër
Dhe ti e di
Do të pres gjatë
Ndoshta me pritjen
Do të jem gjithë jetën
Ti enkas humbe
Malli të të tresë
Me heshje e pritje
Të kërkojë udhë
Ti enkas humb…
Të thërras në emër
Ndër jehona qiejsh
Të gjej gjithkund
NË PËRHUMBJE HESHTJESH
Ëndërr që përkund netët vetëm
Në metastaza dhembjeje melhem
Preket mishi gjaku prehet
Në përhumbje heshtjesh
Ndihet i njëjti refren
Ti endje hapësirave krahëflatra
Në errësirën e dritës që ther
Ëndërr bukuri e netëve të gjymta
Metastazë parajse ku ndihet ferr
U KËRRUSE BABA
U kërruse baba u kërruse
Ky vit rëndoi mbi ty sa një shekull
Në shpirt të hodhi një dhembje
Por ndiej të shoh ti nuk jepesh
Të shoh ndanë zjarrit të thyer
Në pritje të një malli të shtuar
U kërruse baba u kërruse
Ndiej si të dridhen duart
Gëzoj të kam pranë
Më dhemb tek të shoh
Ta lexoj në sy gjithë ç’të theri
Kjo vjeshtë të bëri thërrime
Në kërrusjen tënde e ndiej
Dhe zemra si duart të dridhet
Me zë e zjarr ta gëzoj gjithë ç’ke
Ti kërrusur vështron zjarrin heshtur
Në pritje të mallit që djeg
Fillon kuvendon veç me qiellin
Për zemrën e lodhur në pritje
Rrebeshit do t’ia lypja ylberin
Më dhemb e të dua kaq fort
Të dua dhe për yjtë e qiellit
U kërruse baba u kërruse
Këtë vit sa mijëra shekuj
Ç‘NGJYRË MË MERRTE DHEMBJA
|
A më ke parë duke qarë A më ke parë Ç’formë merrja Ç’ngjyrë më merrte dhembja
Fat Dhe nuk të kam braktisur Të kam dashur Dhe jam endur zemërthyer E vrapoja pa vrapuar Fati im
Se besoja ka një dritë Krejt pa mund nuk t’i ter sytë Krejt pa mund as nuk e gjen Fat më ke parë
Frymë pa kusht po të fal |
EDHE KUR TË MOS JEM
Dhe në më është e ëmbël
Puthja jote
Mbi ballë melhem
E zjarr në buzë
Mos u tut fort të më duash
Do të të dua ku nuk shihet fund
Në të çara plagësh
Se dritë më vjen
E thellë fundshpirtit të shoh
Në muzg
Mos u tut fort të më duash
Deri në dhembje do të të dua unë
Të dëlirë në e paç shpirtin
U mbytsha
E mbytur frymës të të ndiej
Mos u tut fort të më duash
Do të të dua edhe atëherë
Kur më të mos jem
PËR T’U RIBËRË
|
Pikërisht atëherë Pse kështu Duhet të thyhesh për t’u ribërë prapë e prapë |
SHPIRT ZOGU
Nuk e kam ditur
Si të zogut e paskam shpirtin
E si flatrat e tij krahët i ndiej
Këto pika shiu në qiell të fytyrës sime
Më nxitën të ju tregoj e jo të ju rrëfej
Për diellin e syve që than vajin e jetës
Të ju tregoj këtë zog që në dritare më vjen
Sa e sheh shiun në qiellin e syve të mi
Pi ngopet fort e këngës ia merr
IMAZHI YT
Të kam shpirt
Në krahët zgjatur
Me errësirë mbështjellë
Veç imazhi yt
Nën çarçaf akull
Në një shpirt që zien
Çmallem të t’i puth sytë
E pastaj në ëndrra
Jam në tjetër botë
Sillem e mbështillem
S’të përpij dot
Të mbaj fort shtrënguar
Deri në agim
Sa dielli të duket
Ta shuajë mallin tim
Malli që kaplon
Sa shpinën ta kthej
Vërshon nëpër trup
E dhembjen ndiej
Dhembje e dashurisë
Është pus i thellë
Duket errësirë
Me fund që shkëlqen
E më thellë kur shoh
Etjen gjithë e shuaj
Ngopem dashuri
Sa shoh sytë e tu
KUR SYTË M’I PUTH ËNDRRA
Ku lind mbaron dita ime
Kur dielli pret hënën të dalë
Miliona herë me vjen ndërmend
S’pres të të gjej as të të humbas
Gëzimi im që dhemb
Të ndiej s’të prek ti je pranë
Kur sytë puthen me ëndrrën time
Prapë me ty pranë e më pranë
I BËRA TË VJETRA KUJTIMET
I bëra të vjetra
Të gjitha kujtimet
Gati të humbnin larg
Nëpër gjak
T’i ktheheshin zemrës
Vetëm kur rrihte
Pa shkelur mbi to
Të jetoja paqtë
Vdekshëm gjallë
Kurrë mos ndalesha
Së dashuruari
Edhe ditëve
Kur mbillet ngado trishtim
T’i shuaj dhembshurisht zërat mbytës
Vetes kushtëzuar jetësisht
Ajrin mbetur pezull ta dashuroja
E dielli mes lutjesh të m’i thante sytë
Hëna mikja e vetmisë ndritshëm
Gjakosur kujtimesh durimshuar
Pritshmërisht legjenda
Të ruante përjetësisht
| MBYTET ME GRIMCA
Mbytet të ketë veç grimca Nuk mund të jetojë Me frymë të vogla Më shumë se jeton vdes ashtu Është spirale Në formë të vetes Një thjeshtërzë me vrap Kur mes heshtjes në mure të zymtë Tek sytë Pikërisht atëherë është në delir Pikërisht atëherë Dehet enkas dehet |
E HIDHUR ËNDËRR E ASAJ NATE
Kish kaluar hidhur gjithë natën
Aq e hidhur kish qenë sa u zbardh
Pa gjumë përpëlitej deri buzë agut
Ajo shihte ëndrra të frikshme
Dashuritë e ikura nuk e lënë rehat
Natën që shkoi
Nënën kish parë në ëndërr
Një plagë ia mjekonte me duar
Eh Nënës plaga i pikonte gjak
Duket Nënës varrdertet nuk i janë tretur
Duket për Nënën shpirti i kish zënë mall
U ul këmbëkryq me veten sa u zgjua
E hidhura s’po ia linte shpirtin rehat
Mjaltë nga më i miri gosti i bëri vetes
Shija e hidhur ia kish lidhur fytin lak
Njësoj si kjo natë