“Poezia nuk mund të shitet, poezia nuk mund të blihet, poezia nuk mund të dhurohet. Por poezisë nuk mund t’i shpëtojmë sepse ajo është kulmi i gjuhës ekzistenciale dhe rezistente. Poezia ime bie dhe thërret ndjenjat e të gjithëve dhe përpiqet të shikojë realitetin historik dhe shoqëror që merr pjesë në pretendimi i një bote më të pjekur që me ndershmëri shkon atje ku pretendon të shkojë ose drejt qëndrueshmërisë mjedisore, ekonomike dhe sociale.”
Ilda Tripodi
-DASHURIA
Dashuria jonë është ujë
Liqen i heshtur dhe i gjerë
Madje, duke u dashuruar fortë
Jemi bërë njësh si lugina.
Dashuri, dashuri
Jam unë ajo që të dashurojë
Dhe,ti ,je imja e vogël brinjë.
Madje,unë jam një lëndinë me puthje,
Edhe pse, ti fshihesh
Gjithëçka mbetet e pranishme.
-GRUAJA BALTË
Ndërsa urdhëron
afrohesh dhe shtrihesh.
Mbi shpinën tënde ngrihem
mbymehem e dridhem,
Si një koral në segretet të thellshme.
Ditët e detit bien mbi shpinë
Madje, pafajsia ime bëhet sfungjer.
Deri tek ishulli mos më thirrë
Madje, dëgjoj gjithëçka që më thua.
Jam Europa
Dhe, askush nuk do të më gjej
Sepse netët e mia
Nuk do të arrijnë mëngjesin.
Ndërsa qielli më shfaq
Thurr yjet për pamjen e zbrazët
Madje ,ndihem indiferente kundrejt çdo dëshire
Kërkoi të zbuloj ëndrrat,
të kujt shtrëngonte fortë duart
Dhe, ngelem grua prej balte.
-ËNDËSJA
Rruga Monte Caccamo.
Dy dritëza zbukurojnë udhën drejt vetmisë.
Dhe,poetët mund të rrëshqasin vështrimet,
dhe,të dhurojnë këndvështrime.
Poetët kanë emrin e gjithëçkaje që këndojnë
Nëse këndojnë.
Kanë qëndrushmërinë e dënesave
Ndezin dhe shuajnë copëzat me qëllim.
Madje, janë pyetje të ngutëshme
E përgjigje të paqarta.
Mjerisht ,unë jam një poete
Ëndëse e rrokjeve
Madje, çdo ditë fsheh gishtat shënjëtorësh
Duke i përvëluar në temjanica grurësh
Për të pastruar sytë.
Mjerisht,unë jam një trup
Shndëruar e ngjirur nga era
Teksa e nesmja mbërrin
si përher panxitim.
-HESHTJA
Fjalët
Fjalët nëpër fjalë
Kërkoi të çlirohem prej tyre.
Fjalët ekzistojnë për t’u thënë?
Kërkoi përhër të çlirohem nga fjalët
Duke i thënë që dikush i bën të ekzistojnë
Janë të padobishme nëse askush nuk i dëgjon?
Kërkoj të çlirohem nga fjalët
Por, ato janë hije dhe nuk largohen.
Më ktheni mbrapsht heshtjen .
Gjyshi im shpëtoi “ZOTIN” nga hijet.
Ai, lutej pazë.
-JUGU
Shiu ra i gjithi këtë ditë si për të thënë
Por,Jugu nuk ka anë vetëm një grushtë dielli
Një formulim të një botë të kuptuar dhe të pakuptuar.
Si një periudhë të laquriqtë
Si një dashnor për tu shijuar
Madje, kthehet kur dëshiron.
Jugu është një fjalë që mund të të ofendojë
Madje të të mbrojë.
Tërë xinxife ,dafinë e trëndafila të egër.
Dafinë
Jugu është një arnë e kujtesës kurrë ngjizur.
Një gjëndje e çuditëshme.
Një zog flutarak .
Flutarak si era e sotme
I lodhur dhe i pangushëlluar
Teksa mbyllë petalet dhe më vonë ulëret
Më jepni akoma një natë
Derisa unë mos të mundem kurrëmë
Të quhem frymim.
-E PAPËRSHKUSHME
Bëhem e papërshkushme
Ndërsa të gjitha dyqanet kanë mbyllur dyert
Rruga është memece.
Madje hyjë në këtë errësirë me sytë e tu.
Një fishkëllimë ere më përshkon kockat.
Dhe,fryma delikate e një mace
Ndërkaq mban timen frymë.
Po të takoj.
E papërshkushme .
Larg teje nuk egzistoj.
-PËRMBAJTJA
Jemi tingujë të pandërprerë .
Si era e tokës
Teksa ekzistojmë me gjithë forcën.
Megjithatë qëndrojmë siç kemi qënë fillimisht.
Pothuajse deri në fund.
Sot gjaku është shëndet dhe kthehet siç i teket.
Madje, nuk di si të më plagosësh
Veç më bën të zë rrënjë dhe të fundosem.
-TRAGJEDI
Ndoshta
Nuk ke provën e dashurisë time
Atëherë
Lexo ndërmjet rreshtave.
Dëshirë e sabotuar
Ndër heshtje të gjakosur.
Prezanton Botën.
Duke menduar të jesh e mpirë
Bëhesh me zorr”thoshte nëna ime”.
Si, tufani teksa bëhet i butë
Si, uji i qetë
Ndërsa mbush gotën në mëngjes
Madje, mëngjesit në vend të pyetjes “Si ndihesh”?
Përgjigjesh .”Cdo gjë është lumë”.
-KOMEDI
Jo të gjithë dinë të të ledhatojnë
Madje të përshëndesin me duart e përzgjatura
Ndërsa heshtja merr udhën e ngurtësuar
Atë paqe të paformë.
Rrezikova rregullat dhe formën
Duke zbuluar ndër buzët e tua të plasaritura.
Figurën e thellëshme të jetës.
-PËRQAFIMI
Nëse dëshiron vendos gishtin nëpër buzët e mia.
Më ke borxh një përqafim.
Madje një përqafim me dy krahë.
Një përqafim të vërtet.
Një përqafim dhe ndërkrahë.
Biografia
Ilda Tripodi ka lindur në Reggio Calabria ku zgjodhi të jetojë si vajzë, bashkëshorte, nënë, mësuese, gazetare dhe poete.Diplomuar për letërsi në Universitetin e Mesinës ku ishte studente e Giuseppe Amoroso. Aktualisht drejton programin kulturor Touché, transmetuar në Reggio TV. Ka marrë çmime dhe mirënjohje të shumta, duke përfshirë çmimin Artemisia 2011 për angazhimin e saj kulturor dhe çmimin e mijë grave të Italinë të Shoqatës Kombëtare Garibaldi për komunikim. Anëtare jurie e kulturave prestigjioze.
Bëri debutimin e saj në poezi në vitin 2007 me përmbledhjen” L’anima Gioca””Shpirti luan” (Città del sole Edizioni) me parathënien nga Walter Mauro.Nw 2021 del libri i fundit botuar nga shtëpia botuse Rubbettino “La facitrice” “Ëndësja “.
Përgatiti dhe shqipëroi Anila Dahriu