FUSHA MË KAMOMIL
Fusha kishte lule lule
Kamomil të verdh’
Gjyshja ime thoshte
I tremb të ligat
I flug në një përrua më therrë.
Unë të çikja dorën
Të çikja edhe krahun
Ti humbe thellësi
Apo vargjeve të pa vruguar
ishte e trembur
Dhe e strukura në vet vete
Si zymbyl mbyll territ
Që ruhet nga asqerët
Prej magjeps dhe bredhjës.
2.
Unë mëditoja vergjeve
Mos të shuhet besimi
folëm shumë çka
Siç flasin të tjerët
Por në kantier
Të besës e të mosngecës
Dhomën që deshta
Për qira
Na humbi çelsi
Por gjithçka
Në përbaltje nuk ra.
Ishte po nuk ishte
Kamomil mbetë
Të verdha ,se të verdha
Çdo herë ,pa sherr
Derë e hapur mbetur.
SI KAFEJA NË XHEZVE
Je pak e pa durim
Si kafeja në xhezve
Dita thotë Ditës
T’i nxjerr sytë
Si në tespishte
Tepër kur ngutej
E ti di se nuk
Lëshoj Udhë
Kur në fyt ngulaft
Një ushkur
Dita i thotë Ditës
Në Hamamin e Hyrës
Priti Arritje
Lëri më nazet
Së moti u ç’nerikulluam
Kur përplasi Unazën
Moti dhe Unë
Të forta i kemi
Tallazet ….
LLAMBADARËT TANË
Për sa ,oh për ty
i vjela molla e gjelbërt
nga dega në degë
që ngjanin mahnitshëm
si duarët e tuaja ,
që zgjati këtë nga unë
shikimi zhbiron
diellin dimëror
veç faqet e veta i tregonte
në veri jug ,deomos
e ikte ,si ëndërra marroqe
shkallëve kryeneçe
unë tinëz , të jap bekimin
kepucëve të tuaja
që gati isha t’i puthja
për veç llambadarët
në sheshin tim
llamburit nuri yt
unë u mbylla
në harresë
10.12.2024
GJËRAT PËRSERITËN
Dje i themi shoqi shoshit i them’
shiu shkërmoqet kodrës
Dhe shpesh harroi se gjërat përseriten
E kripsia e dheut tani kanë marrur udh’
Po i tham se se do t’i them
Beko shtratin vjen lëmosha
Po pastaj ,pastaj s’di si rrodhi
Nga flok’t në këmish’ ra morri
I tham shoqi shoit ,
as gjë s’i tham
buçuku i përbashkët
ish hallall e haram….
I STOLISUR YJËVE
Më rrëmbyër
Dy krojet
Tuaja të bardha
Hiç mangut të borës.
Prej bjeshkës
Të xhevahirtë
Mbi fushën më lule
Një ferski zefiri
Rrethuar mes blirëve
Më zot.
Prapë sëprapë
Mbetëm i pa nginjur
I stolisur prej yjëve…
.