OMAR KHAJAM
NJË LULES SË VYSHKUR
Oh frikë e ferrit ,e shprese e parajses
Ku kandili i jetes fluturon e fiket
Një gje eshte e sigurte ,genjeshtra të tjerat
Se lulja qe dikur lulezoi :
pergjithmone do të vyshket.
LORD BYRON
VASHË E ATHINËS !
Erdhi çast i ndarjes ,lamtumirë
Me jep pra zemrën që t’dhashë ty
la gjoksin tim me shumë deshire
Mbaje pra të gjithën thellë ne gji .
Bej be në ty e kete zemër qe t’do
Jeta ime ..sas agapo .
Balluket tua porsi floriri
Valeviten lirshëm si fllad zefiri
Luajne me ujin gaz e hare
siq fryjne ererat permbi Egje .
Keto qerpike te tu ,kurth me mberthejne
E nga puthja jote (ne faqe,)
gonxhe e ngjyra lulesh kudo shperthejne .
Ne syte e tu ..
Zot me beko
Zoi mu sas agapo
E ajo buze ,zjarr. – që kërkon të shuhet
Beli ,unazë e hollë -tek keputet
Ai trupi yt lule zambak
se goja s’flet më ,u tha u mpak
Oh dashuri ,shpirti te do
Zoi mu sas agapo .
Vashe e Athines,tani pa shkoj
Mendo per mua kur te jesh vetem
Ndonese ne Stamboll vete fluturoj
shpirt e zemër në Athinë më mbeten
A mund valle të mos të dua më ? Jo
Jeta ime sas agapo…
IT IS THE HOUR
BY
LORD BYRON
ESHTË ORA !
Është ora kur nga degët
Bilbili ligjëron me zënë e tij
Është ora kur të dashuruarit
Ëmbëlsisht pëshpërisin në fshehtësi!
Dhe erë e lehtë që lundron
E përkëdhel një lumë përbri
sa më pëlqen ky zë I ëmbël
Sa e dua këtë vetmi!
Dhe ja tani vesë e mëngjesit
mbi çdo lule lag petalet
Dhe në qiell pranë njëri tjetrit
ylli pranë yllit falet .
Dhe përmbi valë në thellësi
Ngjyrë e kaltër kaltëroi
E mbi një gjethe krejt të zverdhur
sa bukur e verdha na verdhoi .
Në qiell të pastër errësira
Sa butë e butësisht mbretëroi
përcolli ditën pas e ndoqi
Tek iku e perëndoi .
Dhe bie muzgu si pa fjalë
akoma nuk duken yjet varg .
E shkrihet muzgu dalëngadalë
Poshtë hënës atje larg .
Perktheu
Servet Bytyçi
4/1/2018
DHE HENA PRAPË NJELLOJ NDRIÇON !
Lord Byron
Me erresirë të thellë në këtë natë
këtu mbaron shëtitja jonë ,
por se zemra të don prapë
E prapë kaq bukur hëna kundron !
Kur shpata pret më shumë se teh i sajë ,
Dhe kur shpirti gjoksin e gulfon ,
për pak pushon një zemer e mbushur vajë
dhe dashuria vetë në qetësi aty pushon !
Se per dashuri nata u krijua
e pas saj mëngjesi nuk vonon
Nuk do të dalim te dy bashkë në krua
nën dritën e hënës që së bashku na mbulon!
Servet Bytyçi
London
8/4/2017
INVICTIUS
NGA
WILLIAM ERNEST HENLEY
I PAMPOSHTURI
Ne naten e zeze fute qe me mbulon
nga poli ne pol ne kater cepet
falenderoj zotin cfaredo te me sjelle
per shpirtin tim qe kurre nuk epet.
Ne kurthin e nje loje te ngaterruar
dhimbjen e duroj ,dhe s’jepem aspak,
nen peshe te cekanit-fat qe godet nuk perkulem
dhe kur trup e shpirt me kullojne gjak.
Pas ketij vendi plot lote e dhimje
me rrethon vec hija e erresires pa drite,
porse rreziku dhe e keqja qe me sillet
Nuk duhet dhe s’mundet aspak te me frike.
S’me prish pune dera nga do te dal
Ose sa I ashper do jete denimi im
se fatin tim kam zgjedhur vete
se jam kapiteni I SHPIRTIT TIM.
Perktheu Servet Bytyqi
London 8/2/2016