Stijepo Mijoviq Kočan wshtw poet kroat, udhëpërshkrues, skenarist dhe regjisor.
Ka lindur më 14. prill 1940, në Gjuriniq në Konavli, Kroaci.
Ka doktoruar për letërsi në Fakultetin Filozofik në Zagreb,në vitin 1994 Është autor i mbi 20 përmbledhjeve poetike. Është gazetar, punëtor arsimi, regjisor filmi televiziv, duke realizuar dhjetëra filma dokumentar, arsimor ,artistik dhe është autor i fejtoneve të shumta., Është anëtar i Amzës kroate që nga viti 1966 dhe anëtar i Këshillit të saj Drejtues.
AJO FJALË
ajo fjalë
të cilen e përdhosi
të cilen e kam pasur ndermend
e cila do të duhej të shfaqej
ja
kurrrsesi ta qetësoj atë diçka që
quhet trup
ai veçse dridhëron përflakshëm
trupi , koka,tërësisht
në mobilizimin e plotë
është, është,është
edhe ajo fjalë
të gjitha do ti spjegoj
ja ku është
do të shfaqet
kurse dalin dofarë përemrash
sikur tani do dhaqet ajo
e s është askund
Dhe nuk do të mund t u them
Kurse do të dridem
do ta lëkundë
(1972)
SHENJAT
Asgjë nuk dihet ende
derisa kridheni se tepërmi
të depërtosh , të zhytesh edhe në vetvete
adeteve mjerane të kolones
në shenjen e kryqit ose n ë shenjen e shenjit
ndërkaq seriozisht tërhequr verejtjen ndaj vetes
duhet , prandaj serish sajuar
nga thellësi e stines ,veçse na thyhet hapi
i cili hapëron
hallakatshëm nën yje
(1970)
LIQENI
liqeni mbrehtësisht mërdhinë
me presat rrezatuese të bajonetave
prerjar e ujit dhe dhe turiri i lagësht i erës
sytë e peshkuar fërgëllojnë në qark
mbyllur
virgjereshat e prapta kalojnëme lehtësi
shkelqimi përsosshmërisht i mashtruar i thyer
qëndrimi gatitu kalbet në thellësi
shkelqimi jep shenjen për ftohtësinë e rrugës
klithma e thanë liqenin
(1969)
VËZHGIMI
Fytyren para nddërtesës ,marrë frymë
mbi gurë pikëlon pikla
pikla të shumta tingëllojnë : shkëlqimi ,bota
begati e gjelbërtë ,bimësi
në ndërtesë i mbyllur mendimi
çfarë ndërtese është lulja
çfarë mrekullie është bebëza e syrit
(1970)
PADOVA
Në parkun para kishes lulëzon trënfafili i egër
Pikërisht sikurr ajo lulja e dikurshme
Në ndërtesën e vlerësoj kujtesën ,jo virtytet e personazheve –
Përfundimisht asgjë ,kurrë, nuk do të mund t i përshkruajmë nikad ništa nećemo moći opisati
As ti tregojmë kurrë,kurrsesi ,ndonëse përherë është të tregohet,rrefehet ,të lutet : vallë strehimore të mira
Por ëfarë do të bëjë njeriu që parandjen dhe është i frikësuar
Çfarë e mire e pret këtë dynjallëk i cili udhëton në lëmshin e rrugëve
Asgjë nuk kemi spjeguar asgjë vërtetë
Më kujtohet aroma e zambakut të trembedhjetë qershorit n ë Hercegnovi
nënës,së thyer në bel ,lutet para altarit ,me fytyren në tokë
shiko aty arin e shkretë edhe pamje edhe fytyra
të të shumë përzoierish uskomešanih
asgjë ,nuk thashë asgjë , žshpenderia frymojnë , Antuni im i mirë
edhe na erëmojnë trëndafikat e egër dhe zambakët
ka perenduar fëmijëria e shenjtë.
(1972)
ROMA
në Romen shumëformëshe do të më zbërthenin në shumë forma
dhe të gjitha ato largësi të kapshme ,ato thesare të shenjave
që më në fund të perulem
ashtu të ngarkuar më çfarëdo
që të zalisem
por Atë
të shenjuar në mesin e jetëve
e prsndjen
dhe gadi që ti them
„Lëri,lëri,të tillë,ashtu ,mos u frikëso “
Buzëqeshjen e djalosht Jeshu
E barti
Si plagëdjegie dhe si lule të shenjtë
Përmes Romes shumëformëshe të miliarda tabanëve
Që veten ta ruaj nga brllomotitja
(1972)
VENEZIA
riva degli schiavoni
dhe një kroat në shumësinë që kalon , kapërcen i detyruar që të kujtohet ,një kroat i cili sipas rregullit e ka paguar qarkullimin nëpër kanal vetveten e ka bindur në mënyrë të civilizuar ta dojë
vallë vërtetë fundoset ,vallë vërtetë zhduket në det
e gjithë kjo,e gjithë kjo ,e gjithë kjo
asgjë –them duke nxituar përmes begatisë se të dhënave
vetm udhëtoj përballë ndëlrtesave të famshme
kurse perreth është baltë dhe ujanë tashmë të kalbura
ai shkëlqimi intim çunak
mëgjithatë qëndrueshëm proklamohet
nuk zhduket
një njeri në shumësinë , në Riven e robërve
me zë të lafrtë ka thënë
„nuk zhduket “
Për të gjithë me nj gjuhë të pakuptuar
(askush nuk ktheu koken drejt tij )
Por asgjë
(ari i lën ë pas dore dhe tregëtarët e lirë )
1972)
Nga kroatishja në gjuhen shqipe i përktheu : Smajl Smaka
.com
Edit contact