Léonid DAVYDENKO, 1938
AI TË SOLLI NJË LULE TË KALTËR
Ai të solli një lule të kaltër
Me një të kaltër fare të kaltër
Kaq të kaltër
Sa ai humbi tek e kaltra
Pastaj ai solli
Një lule të kuqe
Dhe humbi tek e kuqja
Do të vijë koha
Ai do t’i sjellë një lule të bardhë
Dhe do të tretet tek e bardha
Ai
1998
Vassyl HOLOBORODKO, 1945
NJË VIZATIM VAJZE
Unë u ktheva nga jashtë
Zura ta sillja ndër mend atë vajzë.
Zura ta sillja ndër mend atë vajzë,
Ta vizatoja në letër të bardhë,
Ta vizatoja atë vajzë.
Në letër të bardhë:
Ca njolla të gjelbra,
Ca njolla të gjelbra
Që i ngjanin një vajze,
Që i ngjanin aq shumë një vajze.
Vajza i bën dritë vetes në atë letër
Si një llambë e gjelbër,
Si një llambë e gjelbër,
Si një butinë buzë ujit.
Unë e pyes vajzën:
“ Përse je e gjelbër?”
Por ajo hesht.
Viktor BARANOV, 1950
ULU TE KJO TRYEZË
Ulu te kjo tryezë merr një letër të bardhë
Dhe shkruaj aty: UKRAINË.
Shkruaj një herë, pastaj përsëri e përsëri,
Derisa të ndiesh
Se si gjarpërojnë në zemrën tënde
Dhimbja dhe lotët.
Pa këta gjarpërinj, pa këta lot
Nuk kanë vlerë shkrimet. Pa lot,
Hiqi vizë gjithçkaje që ke shkarravitur.
Ti je shumë larg saj. Për ty
Ajo është veç një fjalë, asgjë tjetër.
2007
Halyna KYRPA, 1950
NJË NATË BRENDA
Vallë, si është një natë brenda?
Edhe më natë sesa jashtë,
E ulur fill e vetme,
Me sy të mbyllur,
Ajo e sheh veten pambarimisht.
Serguiï PANTIOUK, 1966
DY POEMA ME TRI VARGJE
Të festosh Vitin e Ri
Siç feston njeriu para pasqyrës
Me borën e trazuar në flokët e bardhë…
** *
Kujtesa fërgëllon si një flutur:
Unë nuk do të harroj kurrë
As mëngjesi im nuk do ta harrojë
Unin tim të dikurshëm
2012
* * *
Rezet e diellit janë kaq të mprehta,
Ato kanë humbur në flokët e tu,
Madje as nata më e errët
Nuk do të arrijë më t’i shkulë…
Jouriï MOSENKIS, 1970
TI DHE NGJYRA
Sytë kanë ngjyrë të gjelbër,
Dhe mendimi ka ngjyrë të gjelbër.
Dhe mosha ka ngjyrë të gjelbër,
Dhe ndërgjegjja ka ngjyrë të gjelbër.
Por flokët kanë ngjyrë të zezë
Dhe zemra ka ngjyrë të zezë.
Fjalët kanë ngjyrë të zezë.
Shpirti ka ngjyrë të zezë.
Por lëkura ka ngjyrë të bardhë.
Dhe linjat kanë ngjyrë të bardhë.
Dhe kujtesa ka ngjyrë të bardhë.
Dhe flamuri ka ngjyrë të bardhë.
Por gjaku ka ngjyrë të kuqe.
Dhe duart kanë ngjyrë të kuqe.
02. 04. 1991
Anna BAGRIANA, 1981
AI I DHUROI VELA…
Ai i dhuroi vela –
Era heshti.
Ai i dhuroi një varkë –
Deti u tha.
Megjithatë ai nuk guxoi
T’i dhuronte
Flatra.
*
Ti
Më përqafoje
Aq
Dhembshurisht
Saqë unë besoja
Se po flija
Ende
Dhe
U zgjova
Kateryna MICHTCHOUK, 1982
O Zot i Madh, a i dëgjon zilkat ngjyralle të luleshtrydheve?
Jam unë.
A e dëgjon tokën që lëkundet?
Jam unë.
Godite me forcë zemrën time të kalbur,
unë do të ta hap,
Do të lë të hysh aty, që unë të dal së andejmi.
Dmytro TCHYSTIAK, 1987
MALE
( Ekstrakt)
IV
Tashmë koha është e gjelbër, tashmë toka
Të thërret pa rrugadalje për t’u takuar sërish
Por nuk ka kurrfarë zie atu ku ra dita
Këta gurë murmuritin ende këngën e burimit
Dhe këto rrënjë me drithërima gjethnajash
Janë pa rrugëdalje edhe kur takohen sërish
Sillua këtë ëndërr gurësh, ujërash dhe ari
Diejve të mëdhenj të perënduar për t’u nëpërdukur
Të qara hëne edhe në qoftë se këto pemëtore
Fjalë të turbullta kambana që bien në unison
Janë veç ëndrra toka e zhuritur për të lindur
Drejt lartësive
Nazariï NAZAROV, 1990
GJYSHËRIT DHE GJYSHET…
Gjyshërit dhe gjyshet plaken për ne me ngulm
Pasditeve të verës dëgjohet vetëm një planer
Ata sillen rreth shtëpive dhe me bastunët e tyre i mbyllin grilat
Me qëllim që drita e fortë të mos na bjerë në fytyrë
Në dimër ata shtypin grurë në poçe për supën e Krishtlindjeve
Dhe nganjëherë vdesin
Pa peliçe prehen nën cingërimë
Shtrëngojnë buzët në paqe të plotë derisa u bëhen mavi
Ata dëgjojnë fjalët e popit me atlete
Dhe këngët e ngjirura të një popeshe me çorape vija-vija
Me duart e tyre prej dylli ata mbajnë me kujdes një qiri
Për të mos e fikur
Por një çast të gjithë admirojnë planerin në lartësi të madhe
Atëherë ata marrin frymë fare ngadalë
Dhe qirinjtë e tyre shuhen