ROZALIE HIRS, Gouda, Holandë, 1965
Përktheu : Anton PAPLEKA
RRJEDHË E NJË JETE
në një qivur qelqi dikush zgjohet mëson të kuisë
si lepur i rjepur e ulur nën një piano me bisht nuk e di
cili është dallimi midis pyetjes e përgjigjes luan me rërë lexon
një libër që flet për një mi ndërton një digë në luginë
në pyll pranë frogoriferëve të vjetër pi duhan në strofkën e dhelprës
puth një djalosh i vijnë zakonet qan nëpër rrugë zë me barrikadë
pullazinën ruan në një legen prej zinku violina të vjedhura
dhe në mur ka njolla myku dëgjo e shtrirë në një shtrat
të vjetër ca krisma vinili sillet gjithë natën e lë
një princ përherë e paputhur kujton ca copa muzike gjen
kanakarin thith hi trupash të djegur ëndërron vdekjen
aty e gjen veten në muzikë
LIGJE NATYRORE
në shtrëngatën e xhindosur unë e gjej karrigen time në qiell
avioni ngjitet përmes reve drejt dritës zbulon
i përgjumur këtë mëngjes si një peshkatar që fluturon në rrugë
kërcim i padukshëm duke përshkuar një fluturim që ndjell zogj
bajamja e lulëzuar më përrallorja në tokat buzë një liqeni
një kodër luginë me mjegull e mbrojtur nga kodrina më të larta
në një qytet ku lumenjtë që dalin nga shtrati solsticët ndriçojnë
gjallesa dhe dashnorët nuk i përkasin askujt ata e prekin
njëri-tjetrin duke rënë fluturimthi dëgjojnë lajmet e fundit sot
për shembull në një mjedis me ca njerëz e ca gjëra
NATYRË PEIZAZHORE
qiell i mësuar me copa të vogla kaltërie mbret më pak i bruztë
tashmë nga zhgënjimi i pësuar ditë djegaguri kujtim
i një jete me duna dhe përmbytje rëre zgjidhja e thjeshtë
përgjigje ndaj misërishtes në rast nevoje e kthyer mbrapsht e pacipë
kujtim livadhesh të përshkuara nga hendeqe nga bajga një mulli
i larguar këpucët plot baltë kjo po forca e erës
ritmonte ditët dhe torfa strukej në hendeqe plot me egopodë
lule ende pa emër të lindurit e një nate të zbuluar nga bubullima
FISHKJE
ligjërime rrokullisen nga tryeza deti fshihet duke valëzuar
nata e befasuar nga dita duke frushullitur nga shtrëngata çan bregun
gjen shtegdaljen pështjellim lënde pa ndryshime kohe
perspektiva për të qenë mbret i shtrëngatave ëndërrimtar i kthimit
historia e pashkruar drejtim këpucësh të ngrëna
lidhëse të zgjidhura që i shpëtuan rrymës së dritës së diellit uji
tërhiqet i lënë i lirë për syrin një hënë e zhurmshme uji të prekurit
që ndërfut dritën në lumin që shfleton mollët e lulëzuara
ogur i një frute që e merr në dorë gishta të harlisur
brigjet kthehen në një qiell lulëzim përherë i gatshëm
DIELL E NJËJTA DHOMË
a e vë ai një dhomë jashtë një tjetër
(dhome) të ndierit të menduarit merret me hapësinorësinë
duke iu referuar një (gjëje) në botë
duke e ditur se është sahat pranë çdo (karrigeje)
të imagjinueshme me një (petk) të natës së shkuar
një (tryezë) sot me (kutinë e shkrepëseve) të zbrazët
një (thikë buke) bjerraditëse ndërron vend
një (karrige) e njëjtë jashtë mjedisit të saj
derisa një dos(je) pranë (tryezës)
i jep vetes pushim në një mjedis të njohur
drita e ekspozuar te dita
shkujdesshëm dhoma me hijet e një dielli
që nuk ta rrok mendja
shfaqen duke ndriçuar në aq e aq mënyra
maj e tetor mjaft ulët përmes (xhamave)
ta dish se syri është në një (dhomë) me një (imazh)
UJË POEMASH
kur shkruajmë një poemë ti shijoje ca valëzime
nga buzë që komentojnë ca gjuhë brendi
e shformuar në rrëke të mbaruara
gllënjka
rriska
duke aderuar duke përdorur duke nxjerrë si shkak
humbje kujtese pinte atje poshtë e shtynte tutje detin
copa-copa ne e linim të shtrirë përtokë
të bardhë e të shumëzuar
të kuq të përdiellur
dehja zhukej edhe ajo e ujit
dehja jonë nga uji
unë duke u zgjuar për ty i fjetur
i përgjumur bëhej lajmëtar
përsëri po një ditë
tregonte përsëri një ditë
përshëndetje !
PROLOGOS
një udhë kah
veprimi hapësira e përbashkët
e paralajmëruar ngadalë përreth dorës
e formuar nga dora frymëra të gjakut valë trunore
unë banoj aty diku në
hartën e fshehur të lëkurës të ledhatimeve
maja e çdo gishti shkruan një muzikë
që ne e themi zbulojmë
mundësi zakone
që aty ku ti banon në një veshje
mendim i përditshëm ti kërkon në përditshmëri
emra të mbledhur të vendkohës
kah rruga shpuzit shtëpitë e saj
perde të hapura për të mundur të takosh botën
jashtë të bjerë shi në qytetin A
në planin e ndritshëm
të gjërave
BOTË TASHTI
a do të shkojmë ne nga tashti
te tashti
kur sot pas dreke është në çast
një botë koha paraqitet
me biçikletë në tryezë
moment i brendshëm dhe i jashtëm
i ndarë me sa duket krejtësisht
një botë
që tashti
çikje e mundshme e diçkaje
ngjarje forma
ka
diçka të hapur
UB313 2003
nëse realieti paraqitet në një farë mënyre
trupat qiellorë
tregojnë
si yll si planet
zbulojnë ca orbita
në
kuadrin një dritare e rrumbullakët
qiellin tonë kohën tonë
lëshojnë vezullime imponojnë praninë e tyre
nën njëfarë drite
të shohësh se si jemi
parathemi modelojmë
unietin qiell e imazh zmbrapsim
tregojmë se si hënat shfaqin xhuxhet prej akulli
1 miliard Jupiterë të tjerë rrezëllijnë atje lart
gjykim vlerësim
një kohë lehtësi një kohë
mahnitje
ME NJË FRYMË
pakëz hapësirë lakohet në drejtimin tim era luan përreth
botës me tropikun një dritë mbi ca mure të pikturuara zhurmë
që ndryshon kthinë ku ca hije pluskojnë përsipër tryezës
dhe panorama yjet plazhi pret dallgët që veprojnë
duke u thyer të zgjedhësh një diell ajo që dëgjoj nga shkëmbi
tokë e stolisur për udhëtim jep shtresë pas shtrese kohën
e zhveshur lakuriq fosile dhe varre më të thella a duhen ca udhëtime
përreth botës për të vënë në lëvizje grimcat tona më të vogla
Përktheu : Anton PAPLEKA