Gazeta Nacional Albania

Sami Mulaj: M`I KANË MARRË BJESHKËT, POEZI

SAMI MULAJ

NË QYLERIN E JETËS

Nuk është derë vagoni
Në udhëtimin e radhës
Të kërkosh një ndenjëse,
Ku të ulesh

As një derë avioni
Me numrin e uljes
A, b, c ,e, d…

As një shalë doriu
Në një garë vrapimi,
Një livadh
Midis barit e luleve.

Është një udhëtim i gjatë
Fatlum e pa kthim

Të hysh në qylerin e jetës
Pa çelës

Vetëm dashurisht.

PRANVERË E DIMËRUAR

Pas marsit , prill erdh i ftohtë
E me erë.

Acari
Në kopsht ua mbylli sytë petaleve.
Nisën ankesat
E vajzave kryeneçe
Për pranverën e për sandalet

Pranverë- dimri
Dimër –pranëverë.

Drithërima të heshtura
Ndizen në hapësirën e gjerë.
Prelud i simfonive nëpër erë…

Pejë, 8 prill 2023

AI QË I DHA EMRIT TË TIJ EMËR

Pa dashur të hipi lart
E të tjerët të mas,
Gjuhës së shpirtit i drejtohem
Fjalë të gjej
Për të madhin Zija Çela.

I lutem gjuhës sime:
Më ndihmo!

I dashur
I shtrenjtë
Vlerë floriri,
Mbi supet e tij
Erërat rrëshqitën
Me kërcënim bojëhiri
Dhe nuk i lanë kurrë ftohtësi te shpirti.

Dhe në veprën e tij
Oqean mençurie
Oaz dashurie për të eturin,
Gdhendet pa reshtur
Statujë e dashurisë
Për artin
Për jetën…
Ky emër
Me tetë germa
Del e buzëqesh për ne
Si pas një beteje
Një diell mbi kështjella:
Zija Çela

KAM DY JETË QË S`BËJNË ASNJË

Kënga e mërgimtarit

Kam dy shtëpi
Një në dhe të huaj,
Një në Shqipëri

Dhe jam pa shtëpi

Ëndrrat më çojnë atje
Vetëm në Shqipëri

Gjumë nuk bëj
Këtu e kam trupin
Zemrën atje.

Këtu punoj
Atje ëndërroj
Këtu lotoj
Atje gëzoj

Jeta e ndarë më dysh
Gjysma në ankth
Gjysma tjetër s`di qysh.
Kam dy shtëpi
Për atë në Shqipëri,
Më të madhin mall ndjej
Më të madhen dashuri…

SHKËLZENI IM

U linda
Përballë Shkëlzenit

Me lot në sy

Edhe vdekjen
Ashtu do ta pres

Pas vdekjes
Loti im nuk do të thahet
Do të jetë loti
I fëmijëve e nipave të mi.

Loti i vendlindjes
Sa globi më peshon tani…

M`I KANË MARRË BJESHKËT

Bjeshkët
Hamit Aliaj
I bëri mbiemër të dytë

Avni Mulaj
Valbonën e Kaltër
Hyjneshën e Alpeve
Kaq kohë e quajti të tijën.

Vajzat shqiptare
I dhanë emër vetes
Me emrin e këtij lumi-magji.

Skënder Buçpapaj
Me zogun e bjeshkës
Thuri simfoni

Lisi mbeti
Mbiemri im…

KRUSHË E MADHE

Stinët pse nuk vijnë
Në Krushën e Madhe
Aty ka vetëm një stinë
Stina e shiut

Lulet e majit
Aty pse nuk çelin
Dhe pranverat
Pa pranverë aty vijnë

Qershitë aty nuk piqen
E vera pa verë
Vjen gjithnje

Mollët në rrema
Në fundvjeshte
Ngelen të mbërdhira

Zogjtë shtegtarë
Nuk ikin në prag dimri
Se në pranverë aty
Nuk erdhën

Nga qielli i saj
Pa pra
Shiu nuk ndalet , toka nuk ngijet

Varre mbi gurë u hapën aty

Loti i nënave
Shpoi atë varr
Me një gur të zi
Dhe stinët zunë thinjë…

ËNDRRAT E VRARA

Me shpendët
Ngjajnë
Që bëjnë garë me avionët.

Fshesaxhiu në aerodrom
Krahët e thyera të disa
Shpendëve 
Fshin…

TEK THYEN DRINI QAFËN

Koha vëngër e pa
Pa ia nda idhnimin kurrë
Shtatin e gjatë me dredha
Ia nami

Ëndrrat e shkimura
Herë dalin në breg
E herë zhyten
Në thellesi

Kumona dashi të shurdhëta
Fyej djemsh me vrima plot myshk
Gjerdane nusesh
E kuku nanash me djepe bosh
Aty midis valëve prej shekujsh
Rrinë

Brigjet e namën Drinin
E Drini u hovi deri në lartësi.
Se jetë e njeriut
Qe jetë e tij.

TEMPULLI I HESHTJES

Kulla e vjetër
Me një tempull më ngjan

Rrudhat e mureve
Me ballin e gjyshërve…

Diku ruhen
Shkarravinat e mia
Si fëmijë që isha

Dyshemeja ruan
Gjurmët e djepeve

Edhe boja e shkrimit
Derdhur nga motra
Akoma nuk është shlyer

Sa dua
Oxhaku
Të hap gojën,
Të tregojë
Harresën tonë

Lahuta
Fytyrëmrrolur
Këngën e la përgjysmë…

I heshtur
Dëgjoj një thirrje
Kulla u thërret
Këtu
Fëmijë.

Heshtja ime
Do heshtjen
Me gojë me u ba…

BJESHKA

Tek unë rri bukuria e bjeshkës
Hovi më nxit
Të ngjitem majë shpatesh.

Të shaloj kalin
Si në fëmijëri e rini

Doriu të ulet në gjunjë
Me jelet e tij
Sikur kap një re
Një ujëvarë me bujë…

Vetëm duke pi ujë të kthjelltët
Në bjeshkë e në kreshta
Ku afrohen retë e bardha
Në stuhi
Retë e zeza…

Ngjitje më të bukur
Nuk të afron jeta…

BUZËQESHJA E SË NESËRMES

Dielli dielloi,
Shtëpia
U mbush me dritë
Vogëlushi i porsalindur
E nis një kështjellë të re
Me gurin e dielltë të themelnisjes
Buzëqeshjen e së nesërmes
Me rreze drite…

KUJTIMET

I mblodha kujtimet e mia
E i kreha me gërhanën e viteve
I shkunda me aromë stinësh

Të dielltat i lëshova si pëllumba
Të rendin kaltërsive

Çfarë mbeti,
Të mjegulltat
I mbylla në një shishe

Mbas njëqind vitesh
Dallga e një shikimi
Do t`i nxjerrë në breg…

FERKEMI I BARBARIT

Ne rudinën e mëngjesit
Një gjurmë
Shikimet tona përthyhen
Në shenjë
Që s’është e anëve tona

A është a s’është e tillë
Duket e s’duket si putër ariu
Duket e s’duket si patkua
A është e kalit aziatik
A është e ujkut dhelpërak

Afrohemi me pëllëmbë ta matim
Tek kqyrim,
Gjurmën e vesën e thyer
Rrezet e para e përlajnë

Ishte a s’ishte gjurmë?!
Ishte a s’ishte ferkem ujku?!
Ishte a s’ishte ferkem ariu?!
Ishte a s’ishte kaq i gjerë a i gjatë?!

Iku e djeshmja
Iku dhe dita e sotme
Edhe ëndrrat e natës
Me ferkemin a paditur ikën

Edhe e nesërmja prapë
Me gjurmën e ferkemin nis
Edhe pasnesërmja.

Era e mallkimit
Solli ferkemin e barbarit
E në atë ferkem pimë lotin tonë
Gjysmëshkretan të mbetur
Ne gjysmëshkretinë

Barbarin e fshehur
S`e gjejme
Ferkemin e tij e ruajmë të lashtë
E bëjmë
Edhe aty ku nuk është
E barbarët na e vizatojnë
Me rrjetë në tokë
E nuk na lënë
As me e shkel.

GJAKOVA
Gjakovë
Kalldrëmet me gur të lëmuar
Mbajnë mbi shpinë historinë
Potkojtë e kuajve të tërbuar
Ende shkrepëtijnë.

Kullat si asht i pathyer
Hapin frëngjitë e kanatat,
Ende në ajrin e pëlqyer
Vringëllijnë shpatat.

Çarshia me ndërtesa të vjetra
Të fton në të kaluarën,
Këtu flet më mirë heshtja
Sesa zhurma…
.
Pashtriku tutje zbardh
Me një qeleshe bore në krye,
Më e bukur Gjakova ndrin natën
Si një det me yje…
+++
Gjakova
Poezi ishte dje
Poezi mbetet sot.
Në vitin 1699,
Poeti i parë i Gjakovës,
Yvejs Efendi
Me këto fjalë
Iu lut të madhit Zot ,
Që përherë kështu të mbeste

+++
Zgjata buzët
Të puth një cufël reje
Ajo mbeti çelë.

+++
Hapa gojën
Të kafshoj një re
Më kërciten dhëmbët

+++
Me duar
Doja të mbështjell një re
Për danc në qiell.
+++
Vetëm unë e ajo,
Belin e saj
Nuk e gjeta
+++
Era më gjuajti
Si një gjethe
E midis reve mbeta
+++
Pa asnjë puthje,
Shtrëngim,
Pa zbrit në tokë,
Në ajër mbeta.

ZOG I VOGËL

Kur isha fëmijë
Mendoja
Zog
Për ty…
Pse ti nuk kishe shtëpi…

Doja të të kapja,
Të mbaja në gji…

E ti ikje
Degë më degë
E më shihje
Me lot në sy…

Tani,burrë i madh

Pranë të rri
E ti nuk trembesh
E më duket se, si atëherë
Më sheh
Me lot në sy.

Mos vallë e di
Se unë jam mërgimtar
Si ti atëherë
Pa shtëpi?!…

GJYSHJA

Sytë bojë qielli
Hundëshqiponjë
Flokëpërhime
Gjyshja.

Si retë pas shiut
I binin mbi ballë thinjat.

Bukatorja e ëmbël
Gjyshja.

Herë e fortë
Herë e butë,
Herë shqiponjë
Herë si dallandyshja,
Gjyshja…

BORONICAT

Boronicat kur i mblidhnin
Dhe i fusnim nëpër shporta,
Nëpër dallgë kohërash shihnim
Plagë gjyshërish nëpër shqota…

Se nga plagët ato mbinë
Në këto lëndina si pasqyra,
Ku hijet e gjyshërve vijnë
Prej luftërash të vështira…