Gazeta Nacional Albania

S’MUJ RRI PA T’PA DIELL. POEZI NGA AGIM DESKU

 

S’muj të rri pa t’pa diell

Secilin çast të ditës

Kur e di se mbi yje rrijnë engjëjt

Aty ku është buzëqrshja e mbesës sime

 

Veç Erna di t’i falët diellit

Dhe e bukura ime tej detit

Për të cilën u shkruan mijëra vargje

Mijëra vjet lot u derdhen në tokë

 

Erna mirë që nuk e deshte botën

me hile as tinzare

As unë nuk i dua asnjërën

Asnjë poet nuk i do

 

E dua diellin

Edhe nëse jetoj i vërbuar

Se flaka e tij është

Sikur flaka e dashnisë sime

 

E fjalës

Që i mbeta peng

Deri në vdekje

 

Erna për ty

Dhe të bukurën e dheut

Do të fal jetë

Nga jeta ime

 

Ëndërr

Nga ëndrera ime

Shpresë

Nga shpresa ime

 

Kur jetoj

Me lirinë e saj

 

Po Erna

Ti ike

Për tu bashkur

Me të bukurën e detit

 

Për ta mbrojtur

Nga Bajlozët vrasës

 

Dhe tani ne jemi të lirë

Nga liria e jote

 

Buzëqeshim

Nga buzëqeshja

Që ti na fal

 

Jetojmë

Nga jeta

Që ti i fale

Edhe vargut tim

 

DASMA E MINJVE

 

Sonte

U çmenden ufot

Lujten vallen

E minjve

 

Krijuan panik

Në dasmën e çiftit

Të sapo martuar

 

Derisa hynë

Thyen zemrën

E tokës

 

Sikur të ishte toka

Pa Zot

 

Për një çast

Dolen

Nga fundi i detit

 

Çdo gjë moren

Me vete

E përmbysen

Titanikun e dhembjes

 

Asnjë lot

E dashurive të mbytura

Nuk u pa

 

S’kishin vesh

As për simfonitë

E Betovenit

 

Asgjë nuk dëgjohej

Sonte

Në dasmën e minjve

 

Vëç tymi i cigarës

Deri në qiell

Dhe gota e dehjes

Kur pihej me sy

Të shkrumuar

 

Në një natë

Si kjo

Bota u çmendë

Nga çmenduria

E dasmës së minjve

 

Dhe unë

Sonte besova

Në ekzistimin e Ufove

Sa herë e çmendin

Njeriun