1.(Bardh)
Me sy
me duar
dita e zgjuar
larg
nata e fjetur
hijet e thyera
në tokë
dhe në qiell
rrugë rrezesh
edhe
ura stinësh
rojë
një zog
pikturës me sy gjelbërimi.
2.(Gjelbër)
Në të
flasin
sytë e Kosovës
dje
mërgimi
varr u shekujve tanë
rruga
edhe
në brendësi të gurit
ashti i Kosovës
tunel i ri
në qiell me krahë
stinën e pestë
e mundon etja
larg burimi
retë
vishen
me petk shikimi.
3.(Kaft)
Këta sy
në det
dhe në qiell
i numërojnë
anijet e fundosura ilire
në shikimet e romakëve
varrit të Teutës sonë
në shpellë
çdo natë
i afrohen yjet
e qiellit të mbyllur
në çati
valon
flamuri i gjakut tonë
banorët e qiellit
shpesh
me të flasin.
4.(Kaltër)
Edhe
brendësinë
e ka të ndritur
rrallë
edhe
të pikëlluar
një zog bonjak
dikush e nxori
nga Drini i Bardhë
kafazi i hapur
era
i përplas dyert e gjelbrimit
gjethet e agullimës
shpatë flake me krahë
-vezullon në sy qielli
kjo ditë
kurorë kaltërsie
në kokë të metaforës.
5.(Kuq)
Metafora
në vargun tim
-nuse kosove në qiell
në brendësi
valle flake
-rrugë zjarri
në të
Drini i shen rrugën
dhe hijen e vet
aty
bën dritë
fanari i gjakut të kosovës.
6.(Verdh)
Zogjtë
me sy tanë
lot pikëllimi
shumë gjethe
ditë tona të vyshkura
i varros era
syçkat e dashurisë
në ballë të Kosovës
shesh i qiellit
Drini dhe vjeshta
nën ura të njëjta
kalojnë të përqafuar
hija e kontinentit
dhe planeti yjor
në sytë e zogjve tanë.
7.(Zi)
Sytë
dhe pema e shikimit
në terrinë
hija
e Alpeve tona
lahet ne Dri
zogjtë
foletë e tyre
në lisa gjelbrimi
u marrin erë
gjetheve të ditës
i mundon etja e gjelbrimit
yjet
e ngacëmojnë terrin
kjo zbret me parashutë.