Gazeta Nacional Albania

Poezi nga FRANC KAFKA (Çeki) (1883-1924). I përktheu: ILIAZ  BOBAJ

 

(poezi)

 

1.RRËFIM EROTIK

Dora ime në dorën tënde,

mjafton që ta dëshirosh.

 

2.PËRRALLË E VOGËL

‘’Ah’’, tha miu,

‘’zvogëlohet bota çdo ditë.

E madhe ishte në fillim

dhe unë i dridhesha asaj,

ikja dhe isha fatlum,

që shihja nga larg

mure djathtas dhe majtas,

por shpejt  ata u takuan

dhe më në fund u gjenda në një dhomë

dhe në qoshen para meje çarku’’.

‘’Thjesht duhet të përdredhosh’’,

i tha miut macja

dhe në çast e përlau.

 

3.E FTOHTË DHE E ASHPËR

E ftohtë është dita sot dhe e ashpër.

Retë të ngrira,

erërat zvarritin të ftohtit.

Të ngrirë edhe njerëzit.

Hapat jehojnë si metal

mbi pllakat e bakrit

dhe retë vështrojnë

liqene të bardhë.

 

Në qytetin e vjetër janë ngritur,

shtëpiza krishtlindjesh me drita

dhe dritare shumëngjyrëshe që shohin,

në sheshin e vogël me borë.

Një burrë ecën heshtur,

në sheshin me borë me dritë hëne

dhe hijen e tij të madhe e fryn

era mbi shtëpizat.

 

Njerëz që kalojnë ura të errëta,

shkojnë me nxitim në meshë,

me dritat verbuese në duar.

 

Në qiellin gri kalojnë re,

mbi kishat,

me kambanare gjysmë të errëta.

Dikush, që mbështetet në mur,

sheh ujin e natës,

me duart e tij në gurët e lashtë.

 

4.HENDVIG VAILERIT

Në diellin e pasdites,

me shpinë të anuar mbi blerim,

rrimë në stola,

duart tona varen poshtë,

pikëllueshëm hapembyllen sytë tanë

dhe njerëzit e veshur kalojnë,

me hapa që u merren këmbët mbi zhavorr,

nën atë qiell të pafund,

që shtrihet larg kodrinave,

deri tek kodrat atje tej.

 

5.ME HUGO BERGMAN NË PRAGË

Ka një ardhje dhe një ikje.

Një ndarje dhe shpesh asnjë rikthim.

 

6.FELIÇE BAUERIT NË BERLIN

Për zonjushën Feliçe Bauer,

për ta fituar dashamirësinë e saj,

me këto kujtime,

prej kohëve të hershme, fatkeqe.

 

  1. 1907/ 1908

Renda nëpër rrugica,

si vrapues i dehur,

duke u rrokullisur në erë.

 

8.SHTATOR 1909

Shpirt i vogël,

vallëzon dhe kërcen

në ajrin e ngrohtë, kokën kthen,

këmbët i ngre mbi blerim,

që shndrit dhe valëvitet ëmbëlsisht.

 

9.TETOR 1917- JANAR 1918

Nuk e di esencën,

nuk e kam çelësin,

tek fama nuk besoj,

të mirëkuptuara të gjitha,

se jam vetvetja.

 

Tre llojesh:

si të imitosh diçka,

të harrosh vështrimin,

të mbash fitimin.

Ose thjesht dy llojesh, se e dhëna e tretë,

e përmban të dytën.

 

10.TETOR- DHJETOR 1922

Dhe prapë dhe prapë në internimin e largët, në internimin e largët.

Në male, në shkreti, në vend paanë,

ia vlen të endem.