S’TË MBANË SHTRATI GJATË
Mos mu ligshto o Çun Lajqi
Se s’ka shtrat që të mbanë gjatë
As s’ka limë që të topitë
Siç e thua përherë ti o kreshnik
Je i njati fis i kreshnikëve
Në log të burrave jam mësue më t’pa
Kah m’i shtrinë për tokë bajlozët e detit
S’je për shtrat as për shati o Çun Lajçi
Ah o mendje e hollë
Ende di me dredh e mê zhdredh
Deri në kup të qiellit më e shalue atin
E dikujt më ia shalue nanën e dikujt atkinë
Pash perëndinë o Çun
Mos më ligshto edhe mua
Se ta paqa borxh
Kanë më të dhanë çmimin
Hero i ditëve tona
Një vetêran i rrallë që s’mbahet mend
Në këto troje
Në krejt kah folët e knohet shqip
Pasha besën sa njëqin gjeneral vlen
Bile disa bajloz veç në njanën rrotë i mban
E tjetrën e flladitë në Veri të Mitrovicës
Pa e shtramue kapuçin e bacit Isë nê Vlorë
Tybe e treqin tybe edhe njëqind vjet kanë më kalue
E këso vargje që m’i do shpirti s’kam më i lexue ma
S’po muj më u ndal veç me këta rreshta
E di se për më shkrue për ty duhet me hy n’mal
Êshtë vapë e madhe kam frikë nga zjarrët
Që kanë nisur e po kallen malet e Ballkanit
Ndoshta ia kanë ndez fitilin Open Ballkani
Kur as lutjet për shi s’po na dëgjohen
Eh Çun borxh t’i kam këto fjalë të zemrës
Se recitove në promovimin e tre librave të mi
Me të mirë ndoshta s’muj ta kthej të mirën tënde
Por mos u ban mërak se as me të keq jo se jo
Kah deklamoje vargje sa më bane për vete
Më i dashtë poezitë e mia edhe ma shumë
Çohu bre bac se ti di veç me ba art
Po ta jep fjalën se kur të del nga spitali
Kam me e vazhdue më e çëndis poeznë për ty
Veç mos gabo më u ligshtue e më harrue më marr frymë
Nuk të foli për disa ditë veç të përqafoj me lot shpirti.
Pejë,9 Gusht .2022 AGIM DESKU
ZOT
Kujt t’i them zot
E të çmallëm me fjalën e bukur
Fjalë për fjalë ia lexoj shpirtin
Sytë nga largësia t’i shoh kah lotojnë
A është çmenduri vrasja e fjalës
Kur hajdutët ma vjedhin shpirtin
Tepër vonë më ka ra në mendje
Se fjalën askush nuk e ndrydh si unë
Në shpirt nuk di njeri që e mbanë
Të njëjtën fjalë të bukur
E kam nda me zotin
Me ty trëndafil u kujdesa shumë
Të ujita me lotët e vargut të muzës
Të ujita me lotën e nënës për Ernen
Me burrëninë dhe qëndresën e babait
U mahnita me vëllëzërit Ertonin dhe Ernotin
Pse po rritën duke e dashur motren e vet
Për asgjë s’dua ta kujtoj jetën
Veç pse nuk më bëri hero betejash
As në mëkatar të dashurive të vrara
Edhe pse nuk lodhem për asnjë çast të jetës
Krenar më bën muza ime kur nisi të shkruaj
Asaj i falëm edhe për Lasgushin e Seremben
Pse nuk më lanë në errësirën e ferrit dantian
Në Korife e dëshiroja vetëm heoin e gjallë.
3 Korrik 2022 AGIM DESKU
UJKU I VJETËR ME PETK TË RI
Se ç’thonë për njeriun demon se ekziston
As vet demonët nuk e kishin në mendje
Kurrë s’kam dashur as unë më dëgjue
Nuk ishte e natyrës sime t’i zë në gojë
Shejtonët ca të privelegjuarit e njeriut deri sot
Në fakt nuk e dia se gjithçka është e mundshme
Mirëpo duke lexue thëniët e arta të popullit tim
Paska pasë të drejt Thomas Hobsi kur ka thënë
Se njeriu për njeriun është ujk i vjetër në petk të ri
Vërtet më binden këto fjalë çdo ditë e ma shumë
Dhe si ta dia se në cilën luftë bëhesh hero i gjallë
Në të cilën edhe shndrrohesh shpejt në tradhtar
Me shejtonët duhet të mirrem vet askush tjetër
Para se ata të mirrën me neve të gjallëve
Mjerim për ne ani kush e ka gojën plot paqe
Çmendurisht i mallkojnë njerëzit e lirë.
Fali o zot!
29 korrik 2022 AGIM DESKU
GEGNISHT
Me vite e kam mendue
Më e tregue fytyrën time të gegnisë
I oxhakut të Fishtës jam
Ngohtësinë e dritës së tij e mbaj
Dhe sytë e kaltër
Me të shqiponjës më ngjajnë
Që i ruaj si relikt të shpirtit të të vetmës fjalë
Eh dhe Mic Sokolin me mendje e zemër e kujtoj
Kur topit i rrinte mu ballë për ballë
Në gegni më vie në mendje kur flisnin zanat
Me krajli jemi pre fyta fyt me jatagana
Këtu ka dymijë vjet që me fytyrë nderi jetohet
Edhe para Adamit më pagëzuan Gjergj e Adem
Kurrë nuk lakmova në fis as grada të huaja
Hyjritë e atdheut ishin dashuritë e mia
Nuk ishte larg kur koha matej me fenerin e Homerit
Kur ishte ditë e dritë e kur errësirë nate
Dëshmitarë që ma thonë të vërtetën kam shumë
Kumanovën me heronjt e sheklullit njëzet e një
Që besë e fjalë ia kanë dhënë të bëhet një Shqipëria.
24 Korik 2022 AGIM DESKU
VALIXHET E MIA
Ç`më duhen valixhet që më humben airoporteve
Se një ditë ato do të më dërgojnë diku larg
Kurrë s`kam ditur së cila është rruga pa adresë
Nëpër secilën kohë ato më vijnë mbrapa
Nga të gjitha rrugët nisëm së bashku të udhëtojmë
Pa ditur së ku e kemi pikëtakimin a vendqëndrimin
Në asnjërin udhëkryq nuk ndalojmë snjëherë
E dimë vetëm një gjë se ngado që të shkojmë
Bashkëfajtorë të jetës sime të dytë bëhemi
Rrugët e mërgimit oj nënë përse m’i tregojnë
Kur jetën në dysh ma ndanë e ma bënë të hidhur
Përqafimet e motrës e të vëllait mbetën peng
Në çdo kohë i kisha me vete këto të shkreta
Në valixhet e mia të kam edhe ty motër e dashur
Vëllain tim ka kohë që ia kam harrue edhe fytyrën
Me valixhet e mia erdha sot në Tiranë e Prishtinë
Ku më kanë pagëzue dikur me emrin tim Agim
Të pushoj aty ku e kam krenarinë dhe miqësinë
Sot valixhet e mia janë të mbushura të tëra veç lot
Bashkë me to i kam sjellë liritë e shpirtit atdheut
Dhe dashuritë për heroinën time që më ka pritë
Në Durrah ka dymijë që ia kam rujtë rrënjët e mia.
24 Korrik 2022 AGIM DESKU
ALIENËT
Kanë nisur me vite të ngritën mbi njeriun
Nuk janë dorë e zgjatur të asnjë pushteti
Janë ngritë ndoshta edhe mbi vetë hyjin
Pse Etna nuk shuhet kurrë për fajin e tokës
Kam mbetur më pranë udhëkryqeve të jetës
Nuk e di më ke do ta ndajnë udhëtimin Ufot
Dikush ka të ngjarë është bërë bashkëpuntor i tyre
Heshtjet sot flasim më shumë së mijëra faqe romani
Unë po e ndjej këtë dhembje të pafajësisë së tokës sime
Për të cilën kaluan në amshim me mijëra luftëtarë të lirisë
Ata të Orëve të para më bëjnë çdo çast me lot çlirimi
Së plagë e tyre është çelnikosur tek secili njeri i fisit tim
Me Alienët le të merret tani bota që vet i krijoj dhe i rriti
Me mua fisin e Gjergjit që botës i falëm artin e bukurive përrallore
Më lanë aty ku për pesë shekuj shekujt më ndanë e më shanë
Besa edhe çfarë nuk më thanë pse me penë botën e krijuam të lirë
Vallë ku na mbeti ajo pakëz liri që na e sërvuan në një copë karrote
Sikur të ishim të vërbërit e pashëruam apo edhe kështu na thonë
Së nuk patëm në asnjë shekull një zot që flet dhe vdes për ne
Sikur Gjergji që vdiç për ta na mbrojtur edhe Evropën e burgosur.
17 korrik 2022 AGIM DESKU
NË JERUSALEM
-Në Jerusalem takova zotin
Një jetë ëndrrash
Me ç’fuqi të shenjtë
Pëse gjithë kjo histori
A ngjajmë ne me ty David
A jemi një histori e njëjtë
E di ku më rriti nëna
Më tha biri im
Të kam rritë me shumë dashuri
Mbi djep tënd të rrinte varur
Ylli i Davidit
E kishim nga tradita e jonë
Të njëjtë si besën
Edhe fjalën e bukur
Ta duam atdheun
Të lirë
Në fluturimin e shqiponjave
I pash sytë e mi që ndriçonin
Luftën për liri
Eedhe unë e vura në zemër
Këtu atdheu është vet zoti
Takimi im me Të
Dhe njeriun e fjalës se bukur
U bë urë e vëllazërisë
Që rri ndez si feneri i Homerit
Mjaft u munduan shekujt
Ta fshijnë nga faqja e dheut
Se drita e diellit na i ndritë rrënjët
pellazge
Deri sa dashuritë jetojnë të lira
Apo i ndezin grimcat e atomit.
FATE TË NJËJTA
-Në muzeun e Holokausit në Jerusalem
-Këtu janë dhembjet dhe fatet e njëjta
Jam lutur dymijë vjet deri me sot
Të takoj tokën e njeriut të parë
Dymijë vjet ishim flakë e njëjtë dielli
Ashtu siç falej dritë nga drita e ndonjë ylli
Shekujt e dehur më dehen dje dhe sot
Ma prangosën historinë e plagëve të tokës
Njëqind ndarje në çdo cep të shqipes m’u bënë
Apokalipsat ma urryen edhe dashurinë e dhënë
Për tokën që më premtuan zotnat e olimpit
Më thanë rikthehu im zot në Promethe
Vetes nuk ia fali nëse burrëninë e humbi sërish
Pas dymijë vite ferri sërish fatet na ribashkuan
Sot e akova tokën e zërave të lirisë
Rikujtoj djepin me Yllin e Davidit ku më rriti nëna
Lindjet i kemi të njëjta Rashel me engjëllin Erna
E ruajmë njeri-tjetrin tani si çlirimtarët lirinë
Më duhet ta kujtoj hyjrinë tonë Tanagra
Për bukurinë e saj s’gjejmë fjalë ma të bukur
16 shekuj para Krishti ka jetue dhe ka fol shqip
Ishte vet Homeri ai pellazg i vjetër që më tha
S’më dështën për pellazg edhe pse i takoj
Prej që u krijue bota e dashurisë së Adamit
Nën dritën e yjeve i fala edhe pak dashuri Eves
Në dritën e Yllit të Davidit erdha t’i shoh sytë e mi
Se nëna më thoshte sytë i kemi të njëjtë
Këngët për lirinë na janë të dritës se diellit
Gotën për mikun e ngritim në sofrën e bashkuar
Për djajtë që na urrejnë zotin e kemi dëshmitar. Jerusalem 10.06.2022 AGIM DESKU
NË YJE NGJAJNË VETËM YJET
Rashel po vij për paqën e yjeve
Se ju ngjajmë pranverave të njëjta
Mbaj mend Yllin e Davidit mbi djepin ku u rrita
Kur sytë e mi për herë të parë panë dritë
Rashel po vij për popullin vëlla
Bekimin e kam nga varri i nënës dhe babait
Më thonë shko Agim në Jerusalem
Në tokën e bekuar të Zotit
Falënderoje popullin vëlla për vitin 1999
Kur populli im bënte jetë ferri
Dhe as nuk njiheshim ma për njerëz
Fluturimin e parë të lirisë na e falët
Historia na mëson të mos e harrojmë të kaluarën
Të ecim në tokën tonë të lirë na duhen miqt e vërtetë
Ambasadorët që paqen e kanë në shpirt të Rashelit
Vij më i sjell e më i marr miliona ëndrra
Më i gozhdue e më ju dhanë frymë vargjeve të poetit
Asgjë mos më i fal djallit veç dashurisë se vrarë.QERSHOR 2022 AGIM DESKU
GJUHA E KALIT APO PENGU I EVROPËS
E di fuqinë e kalit
Dymijë vjet u bëra hamall i tij
Për nder e kishim emrin liri
Gjuhën e tij veç unë e di
Nuk ishte si gjuha e Satanit
Kur njeriu ia mori peng
Për kinse mrekullitë e fjalës
Deri në pikën ku poeti nuk urren
E dëshiroja kafen me poetin(S.Berisha)
Miku im poet më tha
“Të jesh i sinqertë do të thotë të jesh kali”
E vërteta e jeton jetën e bukur
Shkrihet në qiriun e Naimit
Por prapë ndritë bashkë me dritën e diellit
Sa herë e folëm gjuhën e kalit
Kurrë bota nuk ishte më ne
Ne i falëm asaj mbretëritë
Ia mbrojtëm kryqëzimin e shenjtë
Dhe ne mbetëm peng i tradhëtisë së Evropës
Si dikur para pesë shekujve
Si sot kjo ndarje e dheut tim që dhemb
Më shumë së cila do plagë e imja
Ndoashta lutjet e poetit i marrin hyjnitë
Së që besa as me urata s’bashkohet dheu
As nuk çelin lulet në asnjë stinë tjetër
Pranvera është stina që na i fal dashuritë
Na i shëron plagët dhe çelin trëndafilat e çamërisë.
NUK MUND T’I MBYLL SYTË
Nuk mund t`i mbyll sytë
Kur më lehin qentë mbrëmjeve në lagjen time
Kur e shoh qytetin pa dritë
As në ëndërr s`mund të ëndrroj i lirë si përherë
Nuk mund t`i mbyll sytë
Kur i vëjnë macët e zeza të më parakalojnë
Kur makinën ma ndalojnë udhëkryqet e jetës
Nuk mund t`i mbyll sytë
Kur mbi mua fluturojnë korba në vend të pëllumbave
Nuk mund t`i mbyll sytë para gënjeshtrës së hidhur
Kur më shumë i besojnë së sa të vërtëtë që dhemb
Ka më kalue shekulli i fjalës që di mirë të më lëndon
Heshtja ime s`do të thotë që unë e harroj mëkatin im zot
Të kam vënë në pasqyrën e të rrëfyerit më u rrëfye
Për mëkatet që e fundosen Titanikun së bashku me mijëra dashuri
Dikush që u zgjue nga ferri me gotën të thyer në grimca atomi
E di cila këngë ka më ju urrejtë nëse ju zë sërish gjumi i metropoleve
Më ndalojnë të mos zgjohem kurrë më nga gjumi
Paqja qenka larg me njeriun e shekullit të ri.
