ANDRRA E PAMBARUEME
Ti je andrra e pambarueme
Që ec nëpër kokën time
Edhe n’kohën ma t’lumnueme
I jep ngrohtësi jetës sime
Ti që ndjenë edhe idhnimin
N”mue lëshon veç trishtim
Askujt ti mos ja fal gzimin
Se për mu asht veç drithërim
Njajtë si dielli që rreze lshon
Ashtu je ti n’ndjenjat e mia
Sikur dashnia që rënkon
Kurrë n’mue nuk vdes uria
Ti je andrra e dashnisë
Që asnjeherë nuk e braktis veten
Ti je ndjenja e paudhnisë
Pa e treguar të vërtetën
Ti qè s’kuptove sytë e mia
As ma pak përvujtninë time
Qysh atëherë kur fillon mërzia
Nëpër shekuj e përjetime
Qysh n’gjithësi kur yjet dalin
Fytyrën tande unë e andrroi
Edhe mendimet tua ndalin
Çdo herë andrra ktu mbaroi
Ti që s’din çka asht mallkimi
Kur n’mua qëndron ti
Qysh atëherë kur m’zë trishtimi
Fluturoi në Agoni
Nëpër tundimet e kësaj bote
Edhe n’dhimbjet e mia të gjata
Nuk gjejë qetësi nga heshtja jote
Ku mes nesh jeton shtrëngata
TE PRES
Qysh atëherë kur m’je dëftue
Menja ime te ti m’rrin
Pranisë tande fort i jam gëzue
Lumturinè time, veç ti e din
Unë çdo herë kam me t’kujtue
Qysh n’aksham kur bie nata
Se ti je çdo gja për mue
Nëpër andrrat t’mia t’gjata
Buzëqeshja jote asht ledhatuese
N’mue ngjallë çdo dëshirë
Pritjet e g’ata janë trishtuese
Për nji jetë plotë errërsirë
Ty çdo herë kam me t’urue
Që vjen te unë ditë e na’t
N’jetën time ti ke lulëzue
Për nji dashuri të pa afat
Sikur liqeni që se mbytè veten
Edhe yjet plotë shkëlqim janë
Zani yt ma thotë vërtetën
Gjanat me ty çdo kuptim kanë
Në këto kohë tè mrekullueme
Me ty lundroi unë n’gjithësi
Kjo kohè për ne asht e lumnueme
Ti e unë jemi përjetësi
MAJ 2022
