Gazeta Nacional Albania

BOTA VLON E DERDHET. Poezi nga Brahim Ibish AVDYLI

 

 

 

1.

 

Bota fillon

e derdhet nga urrejtja

në një pus të fëlliqur ndjenjash,

 

nga të gjitha kontinentet

fillon të derdhet

aty ku nuk ka qenie

e njerëz të përkryer.

 

2.

 

Po e them

se urrejtja i ka përfshirë

të gjithë ata

që ngjajnë të quhen njerëz

 

e njeriu

ka ikur si hije,

 

por çka di bota

për ndërrimet e mëdha

të shenjave,

 

tani

bishat janë çmendur

e kafshojnë njerëzoren

deri në thellësi!

 

3.

 

I padukshëm njeriu

largë qëndron

 

e befasohet

nga sjellja banale

të atij që ecë

me emrin e tij në ballë,

 

shokohet

e pyet trishtueshëm

a jam unë ai

që nuk ka turp,

 

as ndjenja të vërteta

nuk ka

 

sepse

paska ndërruar

edhe drejtimin

 

e nuk e di kush është!

 

4.

 

Urrejtja nuk është vlerë

po kulmi

i kësaj shembjeje

 

e mëria

e thanë kuadrin,

 

shndërrohet në një formë tjetër

me etjen e të hollave,

 

i ka verbuar sytë

sa as djalin e vet nuk e dallon

e pasardhësit e tij…

 

Qëndron mbi këtë grumbull plehu

duke ia numëruar katet

 

dhe druan

se mos e rrëzojnë

nga ky pirg!

 

5.

 

Në tregun e padefinimeve

mund të gjëjnë

të gjitha

çka nuk lejoheshin,

 

drogën

mund ta përdorin legalisht

me pije

ushqim

e injekcione,

 

plehu i të hedhurave

është qendër

e këmbimeve të vlershme,

 

kush mund t`i njohë

prindërit e vet?!…

 

6.

 

I sheh

kur krimben

nga Lindja e Perëndimi

nga Jugu e Veriu

deri në maje të pirgut,

 

shkundur janë kaherë

nga çështja e nderit,

 

njeriu ka vdekur

thonë

kur e kanë kapluar sëmundjet,

 

kanceri nuk është epidemi

por sëmundjet ekologjike

mund të jenë,

 

askush nuk ka mundur

t`ia qëllojë

të vërtetës së beftë,

 

vera vie

sot në mes të dimrit

e dimri në verë,

 

mbase janë normale

për vetëdjen e përmbysur!

 

7.

 

Shpërthimet atomike

janë një shpërthim i vogël

 

bombat biologjike

lëshohen mësheftas

në njërin apo tjetrin territor,

 

nuk merret vesh

se kush e ka dhënë urdhëresën,

 

pandemia apo globdemia

kështu quhen

vetëm për hirë të gjuhës

 

e gjuha e parë

mbetet e pa denjë

nga interesi i atij

që është mbi maje të pirgut!

 

8.

 

Ky është Zoti

që tani ia ngjallë

tmerrshëm vetvetes

këtë bindje

në konglomerat të gjërave,

 

si i madhi Zot

ai u duket qenieve

 

e Zoti qeshet

e qanë

edhe pse është energjia kozmike

e galaktikave,

 

i duket e çuditshme

kush e ka bërë këtë anomali,

 

njëri i shet fetë

tjetri armët

një tjetër bushtrat,

 

i këmbyeri në Zot

çirret nga pirgu i marrisë,

 

e krijuesi i botës

vetëm shikon

e qanë

 

se bota është kthyer

në paranoidë!

 

9.

 

Po ta hapim

kokën e Sfingsit

nga piramidat e Keopsit

 

do ta gjëjmë një pusullë

të shkruara prej kohësh

nga dora e Thotit,

 

e zgjidhen

çështjet e grumbulluara në pirg

zgjidhen rreziqet e globit,

 

se njeriu

është çështje e madhe

e transforminit!

 

10.

 

A e dini ju

ku zgjohet dashuria

për të cilën

mija femra

në këngë pëlciten,

 

mija kisha e thonë

një lutje të paarritshme,

 

përderisa njeriu

shkoklon mendjen e tij nga koka

dhe do ta nxjerrë nga kafka,

 

ai nuk e kupton

zërin e shtjerrur

të lutjeve

 

derisa ushqehet

me blasfermi

me hipoteka të kota

 

për të mos e kapur

realen me dorë!

 

11.

 

Shpërthimi i botës

nuk është ndonjë problem-

 

na thotë Zoti i shpallur

në maje të pirgut,

 

e le të dridhet

të dridhet përsëri

e tërë bota-

 

cili është ai që duhet të ndalet

përpara krijuesit

të vetëshpallur,

 

hijet e njerëzve

tretën në hapësirë!

 

12.

 

Tani

edhe po të pëlcasë

në mes të kosmosit Zoti,

nuk e marrim vesh

kot së koti

 

kur çartë e shtjellon

se nëpër çdo pikë të kontinenteve

i ka dërguar

zëdhënësat e tij,

 

dhe nuk dëshiron

që të sëmuremi

nga viruset tona,

 

kështu

bota vlon e derdhet

në papësirë-

 

Atlantida fundoset përsëri!…