Vërdallë ju solla derës së mallit
me shkop gërmova kujtime të vjetra
aty në qoshin e grazhdit të kalit
coptuar të grisura gjeta ca letra .
U futa brenda në terrin e saj
Diçka m’gurflloj në lot e në vaj
Eca ngadalë e mos të trazoj
Në shpirtrat e tyre të tretur njësoj .
Ca sorra të zeza kakarisur sipër çatisë
Ferra e hitha rreth e rreth shtëpisë
Frengji të mbyllura në çelsin e kohës
Flladi fërshëllonte egër në majën e kodrës.
Asgjë nuk ishte nuk pashë si dikur
Mos vallë sytë e mi kishin vu pëlhurë
Tek tuk kalonte mosha e thyer
O zot ofshanin të mbyllura këto dyer.
Nuk di ç’kërkoja kur lypja gjithshka
Një tra i kalbur i fundit më ra
Dhe unë si i shkretë i mbetur n’ktë shpi
I kalbur i shkundur harruar n’vetmi.
Dera e mallit e mbyllur mbeti
E huuu djemtë dhe vajzat ikën larg ngjeti
Harruan të kthehen i hangër kurbeti
Të shkretë më lanë si njëri e tjetri !
Në derën e mallit askush nuk troket
Në lagjen e fshatit të mbetur pak pleq
Pasuria e tyre bastuni në dorë
Ja k’shtu iku jeta e mbetur si lojë !
Në derën e mallit zhgarravitur ca emra
Malli nuk shihet të përvëlon nga brenda
Lëkurën gërvish me dhimbjen e mallit
E rëndë shumë e rëndë me peshën e malit.
Gusht 2023 B Malaj Tiranë
