O LULE DETI, TË TY KËNDOVA, TY TË DASHUROVA
Nga Munavvar Boltayeva
Përktheu: Mujë Buçpapaj
LULE DETI…
Puna e një artisti të talentuar,
Është një lule e rrallë, një lule e bukur, një lule e mrekullueshme.
Uji nuk ja shpërla kurrë ngjyrën kësaj luleje?
Një lule plot mister që bëhet blu nga fundi i detit.
Lule deti jeton si asnjë lule tjetër,
E dashuruara e detit ditë e natë…
Pulëbardhat shkojnë gjithmonë me rrjedhën.
Nëse e dashuroni atë …
Lule deti, ju keni kaq shumë sekrete,
Ja keni fshehur ju këto sekrete detit?
Sepse je kaq e bukur!
Lule e detit, çfarë fshihet në fletën tuaj?
Të kam shkruar ty një këngë, të kam shkruar një poezi.
Artistët të adhuruan ty , të dëshën nga zemra.
Ndonjëherë për të provuar durimin e detit,
Ata prishën pa keqardhje qetësinë tuaj.
Lule deti, ju jeni një mrekulli e mbrojtur
Më thuaj nga e ke gjithë këtë bukuri?
O lule deti, të ty këndova, ty të dashurova,
E sado të këndoj, vargu nuk më mbaron kurrë!
DUKE ECUR…
Duke ëndërruar në barkën e jetës.
Ndonjëherë ne notojmë herë djathtas, herë majtas.
Që valët e vrazhda të mos takohen,
Ndonjëherë ne thyejmë periudhën e heshtjes.
Sa fëmijëri kaluan në këtë anije,
Sa agime, sa ditë kanë perënduar.
Nëse dikush nuk e ka parë mëngjesin e hershëm…
Disa u zgjuan nga dielli.
Ka jetë dhe ka vetëm ecje.
Nuk ka ngecje në një vend, nuk ka të ndalur për asnjë moment.
Toka është gjithashtu në lëvizje, po koha? Ajo është me nxitim.
Si të ndjekësh me shpejtësi një person…
Dhe adresa është e qartë. Borziloku i gjelbër.
Aty rrjedhin lëngje në përrua.
Ka shumë pemë me fruta pa fund.
Them se nuk ka shi as borë.
Edhe gjysmëhëna në blu nuk ndalet për asnjë moment,
Në fund të fundit, ajo gjithashtu ka një mënyrë të caktuar.
Për të t’u dëgjuar nga njerëzit,
Natën, ajo shfaqet në qiell e plotë.
Ne ende po lundrojmë në varkën e jetës,
Na tremb, mirazh i saj rremë.
Le të jenë ajo shoqëruesja jonë ma e mirë,
Në këtë rrugë… të mirë apo të keqe.
Viti i Ri
Faqe të reja, hapen sërish
Sonte është fleta e fundit e vitit të vjetër.
Ditë të mira dhe ditë të këqija, kaluan një nga një,
I thamë lamtumirë me një buzëqeshje – ai u largua në pafundësi duke qeshur.
Sa gabime kemi bërë, sa prej tyre kemi korrigjuar?
Por nuk e lejuam veten të rrëzoheshim.
Sa shumë kemi ëndërruar e sa kemi arritur?
Sot është koha për t’i numëruar të gjitha.
Për çfarë shpenzuam një vit?
A ishin të dobishme muaji, java, ditët?
A nuk na vjen keq që menduam për të gjitha?
Keni shkruar një vepër të mrekullueshme nga të gjithë?
Shkruan një libër të ri, një vit të ri për ne të gjithë.
Na presin mrekulli të reja.
Jeta mban një letër të bardhë për ne,
Dhe një stilolaps në duart tona.
Viti i Ri është një trashëgimi nga fëmijëria ime…
Dikur zbukuronim pemët dhe shtëpitë e Krishtlindjeve.
Prindërit na bënin dhurata…
Dikur mendonim se Santa Claus ishte larguar.
Sot jemi rritur.
Jeta po pret Vitin e Ri.
Ai dukej si një Santa Claus i vjetër.
Tani gjyshi im është Santa Claus-i.
Mosha i shtohet moshës.
“Po, na bëre ne të rritemi çdo vit”.
Vetëm dje mora një dhuratë si fëmijë.
Sot po i bëj një dhuratë fëmijës tim.
Gëzuar Vitin e Ri miqtë e mi të dashur!
Qoftë gjithmonë paqe në të gjithë botën.
Luaj meloditë, le të ketë pushime.
Vazhdoftë paqja, vazhdoftë festa
*Munavvar Boltayeva është poeteshë nga Uzbekistani. Ajo botuese e revistës ndërkombëtare Worvid.
