LOTI
Loti i mallit ngjizet vet,
Si pika mbarsur te retë…
Nëpër faqe rrokulliset.
Rrezik se cepbuza digjet!…
VLORËS
Vlorës çela , Vlorës rritem
Lart e poshtë , aty vërtitem…
Po s’më patë ndonjëherë
Vlorës do të fryjë si erë!..
FJALËVAJZA
V – alë e ngrohtë fjalëvajza
A – s dielli , s’e konkuron
J – etën tret për nën’e babë
Z – emrën balsam, i shëron
A – po në të “ rrallë “s’qëndron?!..
FLAKË
O pena ngjyer në gjak
Unë të fik, ti ndizesh flakë…
Gjëmoj, shpërthej si tërmeti.
Shkarkoj një zemër poeti!…
MOS
Foli fjala…, mos e mos!
Mos me mbllef, se më “përdhos“. ..
As me flakadan në gji,
Mos më nxirr, se më bën “hi!…
NËN FASADË
Që kur linde rebeluar,
O syri im “arrakat“…
Jo, se dua, më tërbojnë,
“ Plehrat “ grumbull nën fasadë!…
PA DËGJUAR
Jam gjinkalla mesgushtjare,
Vapën ” çjerr ” me cërr-en time…
Thua , të jem violinë,
Kur më mbysni me klikime?!..
Më thoni me dorë në zemër ,
U pëlqen cërr-cërr-ja ime???…
Apo pa “ dëgjuar “ fare,
Si luspa peshku pëlqime?!…
HAPE
Hape , mos më lër pas dere
Jam e ëmbël si koshere…
Ç’ka se majhoshe nga jashtë
Të më shtrydhësh kulloj mjaltë!..
ÇIKË
Ti beqarja,virgjëreshë,
Me përçmim, mos më shih mua!
Çikë beqare jam dhe unë,
Për sa s’kam “ burrë“, nuk jam grua!…
PËRSHTAT
Hekuri, sa është i nxehtë
E lakoj, përshtat si dua …
Po u ftoh shumë e vështirë
Mbi të, të bëj çfarë të dua!..
E DËNUAR
Fli moj fli!
Fli, me thanë…
Lermë! E “dënuar“ jam.
Më hedh vargu havadan!..
GEN
Gëzohu! Gëzohu! O Gen, Arbërie!
Ndizu! Flakërou për flamur Lirie.
Hajdeni t’ia themi… Rroft Pavarësia!.. Ismail Bej Vlora, BABËKOMBËSIA!…
A MANGËSI
Të kesh zemrën top dëbore,
S’di ësht’ fat a mangësi?!
Pabesia tinëzare
E ndot atë bardhësi!…
TË MOS PLASJA
Dot s’e mbajta…
Ish e madhe…
Të mos “plasja“,
Hodha valle!…
PIKËZË
Pikëzë, moj pikëzë,
Detit ç’i jep dashuri?!
Merakosur, vallë për të,
A të ngjisësh vet, prej tij?!
GOJËN KURR
Nuk jam pemë, që “mbështetem“,
Por për ca nga ju, edhe tretem…
Nga balli im, në s’pikoi,
Gojën kurr, s’e lëngështoj!…
PSE NGJITEN
As shokohem, as habitem,
Ferra me drizën pse ngjiten?!
Shkurre të një habitati, Zemërfishkurarasati!…
MË KEQ
Më kerkove, te te vesh
Me virtyte, kur nuk ke…
Shkrir’ “talentin“ te mbulova,
Ti dole më keq, seç je!…
as një
nga të gjitha as një s’kisha
ju më mbytët, jooooo…, nuk bën…
durohet tmerri i asgjë-së?…
“ nukbën-ën “ shtrëngoj me
dhëmbë!..
BËHESH DOT
Ah, moj vete, a s’më thua…
Bëhesh dot motër për mua?
Ç’më ngarkon me shenjtëri?
S’bëhem dot kapak flori!…
DO FLAMUR
Më plaç buzën“, do flamur,
Kur në kohë, nuk shtive kurrë…
Po trimërohesh “luan“,
Kur milioni ndez dynjanë!…
MAJAMUZËMIELLDITURI
Më pyet , ç’është poezia?…
A, s’më thua në e di?…
Me ç’gatuaj , them se është
Majamuzëmielldituri!…
AS TË LEU
Gur e mur, kërkon të ndizesh
Pa u ndezur, s’di, pse fikesh ?!..
Bup…, veç grimcë “ Prometeu “
Jo…,që s’ke , pooor , as të leu!..
POEZI E ZONJËRI
Pse, o zot ,s’më bëre dy???…
Njëra zonjë për shtëpi, tjetra “ bridh “ me poezi…
Kur më rrëmben poezia , tym e flak bëhet shtëpia…
Kur më mban “ lidhur “shtëpia , thikë “ të prerat “ poezia…
Pse, o zot në ” një ” përzieve , poezi e zonjëri?…
Kujt t’ia prish e kujt t’ia ndreq ???…
Të dyja janë shenjtëri!..
izeop
çmendurisht e dashuruar
me shenjtërinë izeop
gjithë natën në një jastëk
s’e tha Zoti, se më ngop…
për të, do t’jem e uritur
në, se rrugën marr për ” lart “
amanetin, s’e tret dheu
izeop në epitaf!…
JO VETËM I HIJSHËM
Krejt i çuditshëm, madje i veçantë dhe interesant, ky hap letrar i Natasha Limajt, për të ardhur me një libër tjetërsoj, si në përformancë, ashtu dhe në stil e percepsion. Një libër në vargje, që ka brenda vetes ca shkurtima impresionante, ka dhe sentenca të kulluara, dhe dilema a trilema të diskutueshme, edhe sinteza të ngjeshura, edhe pusulla të këndshme, edhe porosi të shkruara bukur estetikisht, edhe shënime në formë firmaturash, edhe ligje si pjesë kënge, edhe ekonomi fjale, edhe parabola të ideve avangardë, edhe blice detajesh, edhe feksje e çaste të kapura nga aparati i vemendshëm i poetes, edhe shkreptima emocionesh, edhe jehona të varianteve të një hajku ndryshe, edhe dufe shpirtrore, edhe ohe të brendshme, edhe regtima, edhe vargje si lajme telegrafe, a si lajmthirrje emotive. Sa bukur!
Por të gjitha të shkruara thjeshtë, me një gjuhë shumë komunikative dhe të zhdërvjelltë, të punuar bukur, të sjellë këndshëm në këtë libër.
Vetëm me shikim të parë, dallon se Natasha Limaj ka nga një matricë poetike në çdo faqe, të futur në kuadrate me ngjyra, si në etiketa mallrash të shtrenjtë, si në etiketa të shisheve të vjetra të verës, si matrikuj të cilësive më të larta. Në ato kuadrate është çdo gjë e këtij vëllimi poetik, është talenti i kësaj autoreje, është këndvështrimi letrar i saj, është në një farë mënyre një ditar i detajeve të përditshme, është energjia e brendshme që administron poetja, është butësia dhe revolta që ajo ka në substancën e vet karakteriale, është profili i stilit të të shkruarit, është brishtësia lirike (cepbuza ndize) dhe volumi i lartë për fenomene që e shqetësojnë si qytetare (supërcingun), është sarkazma e lehtë (kokolepsja, sorrëzonja), është loja (më hedh havadan), është raporti i poetes me historinë dhe të vërtetat e saj, (Vlora, Labëria, Ismail Bej) e shumë të tjera. Dhe të gjithë këto përrenj letrar të Natasha Limaj, që mblidhen e mblidhen rrëpirave të jetës, e bien me tërbime dinjitet poshtë, tërë zhurmë, si kataraktet dhe ujvarat, vjen një çast që fashiten dhe bëhen të butë dhe të qetë, deri tek vargu i saj i famshëm: çu kalbe sirtar / Me ëndrrën time në gji / Sa i ngathët je!!!
Natasha Limaj i shpall botës me vargjet e saj se, brenda zemrës nuk ka gjak por vargje, Që të mos plasë nga dufi i brendshëm hedh valle, Sa keq, që të kesh turp nga turpi i tjetrit, Të të vesh një virtyt kur ti se ke, Dhe ti kur nuk vjen, të sjell unë me fantazi, E përdala, u pu pu e gjithë mëhalla!!!! vargje këto që përndrisin këtë libër luksi dhe esence.
Modeli i këtij libri nuk është shumë i njohur, por tërheq rreth vetes lexuesit kureshtar, të vëmendshëm, që e konsiderojnë letërsinë edhe si një art sharmant, të fisme, dhe me një dinjitet të pa diskutueshëm.
Faleminderit Natasha Limaj që i sillni lexuesit shqiptar këtë lloj letërsie, dhe këtë libër me shumë klas.
Mark Simoni
