Gjithshka shkoi
E bulëza e dhimbjes
U shkri në një lot
Mbi të çarat e plagëve
Ra vesa e dites
Që çeli të njejtin zambak
Ashtu aq bute aroma e dehu
Atë shpirt gruaje
E hare në zemer golcoi sa kaq
Nuk mund të vdiste
pa tretur petalet
Nektari në mjaltë
Do t’i kthehej prap
Ti ja viziton shpirtin
I pikturon lëkurën
Me penel gervish
Sa ti dalë gjak
E kërkon fundin
Në shpirtin e gruas
Por nuk mundesh dot, bindesh
Është atje parajsë …?
2.
Vjen , rreshqet vesë anës buzëve
Në orë të kohes, dhe dritë dhe terr
E ke shijen e erës së qelqtë
Flladit paqtë timin planet
Të ndjej si zbret e derdh frymë
E lehtë e hedh mbi mua lehtë
Një re zbraztë bardhë, jetë
Mes shpirtit më zbërthen
M’i ndez deshirat, kaq pa faj
Nuk jane më te mijat, kaptuar keq
Puthë, thua si femijë, me frymë
Puthmë o frymë, puthme për dreq!
E vjen valë e nxehtë pervjedh, gris
Nen lëkuren çarçaf perpelitemi vetë
Ti kohrave brenda shpirtit më mban
Nga e jotja deshirë më terheq.
Preken pa prekshem tej nga ketu
një bote e jona vetem frymë
Zberthen mes shpirtit nën lekurë
Celsi yt, vetem një frymë.
3.
Jam duke përtypur
fjalet e mija nuk di ç’të them
I gëlltis mendimet përpjekur
Mos më mbajë fryma peng
Gëzoj pa gëzuar
e dehem pa pirë
Veç mos dukem esell
mes botes së marrë
E kthej te vetja
gjithe ëmbelsi
Helmin pikuar
Burimit të tharë
Gezoj pa gezuar
Në dehje me vaje
Në oshetima pa zë
Kur errësira flet
Kudo përmbi heshtje
Në dergjje vetmie
Pa gezuar dehem
E Dehja më mek
Duke i përtypur fjalet esell
Fryma mos më mbaj peng.
4.
Shihte ëndrra
S’mund t’ja ndalte vetes
E nesermja vinte fill pas tyre
Endërronte për të jetuar
Ky ish i vërteti shkak
Dhe herë llahtarisur
Me tmerrin kafshuar
Herë portat e ferrit
Peng shpirtin ja mbajnë
Ajo jetonte edhe ashtu
Me copa të grira shpirti
Tërhiqte veten pa ju dhimsur
Zvarrë e zvarrë duke vallzuar
Në mes tishtimit të vet
Shikimin e dërgonte qiejve
Atje i mbeti lidhur ai shpirt
Peng kish, të fluturonte atje
E lëndoi e keqe e botës
E kafshonin figura pa fytyra
Endrrat nuk e linin të vdiste
Ankthet ,aleatet që i bënin keq
Udhëkryqeve gjendur, betohej
Përmes lutjesh në gjuhe te saj
Harresa mbulonte asgjë të harruar
Ajo që nuk e vriste e mbante gjallë
I duhej një cast për ta marrr veten
Një gjysem frymë i mjaftonte
Dhe një tjeter mengjes
Ti s’mund ta dish, se njeh fare
Eshte dhe s’ështe si te tjerat
Brenda saj nje botë endrrash gjen
Ka nën akullnajë flak vullkani
Nën token shkrumb ujë kristal
Etja shuhet shkretëtirës që njeh
Pika ëndrrash me frymë,cdò mengjes i saj.
5.
Sot enkas humbe?
Të ndjeja mall
Ta vesh në provë
Këtë zemër
Dhe ti e di
Do të pres gjatë
Ndoshta me pritjen
Do jem gjithë jetën
Ti enkas humb !
Malli të tresi
Me heshje e pritje
Të kërkoj udhë
Enkas humb
Të therras në emer
Ndër jehona qiejsh
Të gjej gjithkund .
6.
Më la shije farmak koha e pritjes
Trubulloi
Gjithe cfarë kisha qëndisur të them
Tani
Buzet i mbuloj heshtja
Heshtja
Ja vuri perden dhe shpirtit që pret. ..
7.
Po ja fal vetes gjuhën e heshtjes
Lëndina e paqes më ndjell
E po kthehem oh, në dikur
Në kohë të gërryer tanimë
Në shekujt e dashurisë kolerë
Me të mendafsht mbështjell gjijtë
Kam dashur deri në dhembje,por
Kurrë nuk pash dashuri në kthim
Doja dhe kur shpirtit ngrysej terr
Pa më pyetur kush nese ndjeja frikë
Fryma e shqyente kraharorin
Diafragma pikonte gjak
Ethet shigjeta qelizen derrmonin
Tani më duhet të dua më pak
Kam dashur edhe në heshtje
E perplasjet e heshtjes uragan
Ndjej ende në fytyre
Shpina, shpirti mbanin sa nuk thuhet
Tani më pak duhet të dua
Koha kryq ,i thyen dashuritë.
8.
Gërmova thellë, ku i mbaj fshehur
Të vyerat letra aty në sunduk
I kthehem shpesh mallit të vjetër
Lëndohem , s’të kam këtu.
Rrëfen, për ty jam më e mira
Premton, s’do më lësh kurrë
Unë prap dhe sonte jam vetmia
Gënjehem fjalesh, të kam ketu.
9.
Muzgu e josh
E josh edhe nata
Derisa mendimeve të saj
Heshtja ben udhë
I le enkas shpatullat zhveshur
T’ja përkedhel flladi
T’i shuaj etjen
Që i djeg nën lëkurë
Ajo ndër vetmi të vet
Pret të ndizen yjet e qiellit
I mungojnë gjerat
Që s’mundi t’i bejë kurrë
Tani tjetërsuar gur e tera
Pangopshmërisht njeri
I kujtohet gruaja brenda saj
Që nuk mundi të vdes kurrë.
10.
Mos rend pas meje
Kur bëhem erë
As pas zërit tim, kur pëshpëri
Ti, ÇIRÇE më thërret dëshirave
Ndjej të magjep, por s’kam qëllim.
11.
Tani asnjë dhimbje më
nuk më dhemb
Të gjitha më duken të vogla
mundem t’i gris
Asnje urrejtje
vend më nuk gjen
Shpirti hapur është sa bota
thyen diten
Të tërë ditët në cifla degdis
Gjithë zjarrin e diellit, dal muzgut
e përpij në shpirt
Vetëm mos më vdes ëndrra
Netëve vargëzuar mungesë
Fryma mos më braktis…
Ajo përbuzte
Sa herë gdhihej ,nesër
Se çdo, nesër
I sillte trishtim
Bota aq e dashur
Vetëm, netëve, ëndrrave
Sa gdhihej nesër
Shkonte në harrim
Ajo, nesër
Nuk është e njejta
Dita ja thërmon
Çdo dëshirë
Sa herë priste, nesër
Vetëm vuante
Urrejtja për nesër
Ju kthye qëllim.
12.
Të kam tradhtuar shpirti im
Me hënen shtrat të kam tradhtuar
Zjarrin e yjeve mbi trup hodha
Dëshirën ndeza sa e dogja
Shpirti im, të kam tradhëtuar
Plot net në shtratin hënë
E nën çarçaf yjesh ndezur
Kam përqafuar imazhin tënd.
13.
Eh, unë kështu s’mundem
S’jam bërë nga ai i thjeshti brum
Kam gjak, kam shpirt
Kam frymë njeriu më shume se duhet
S’mund të jem thjesht lëkurë
Tek shoh rreth qafes kalvarin dhimbje
Mbuluar botës mos e shohi kurrë
Kuptoj jam stisur prej tjetër brumi
Thjesht, s’jam vetëm lëkurë
I fundit ka qenë mendimi për veten
Prej vetes dashuri kam dhenë pa fund
Se gjithe ç’më do shpirti
Për mua ështe e vyer
Veten kurrë se desha shumë
Kështu drobitur nuk i qahem kohën
As shenjat rreth qafes s’mund të më
mbysin kurrë
Ehh, jam bëre prej tjetër brumi, ju them
Jam shpirt , jam frymë s’jam thjesht lëkurë.
14
Sa herë zgjas dorën të të shkruaj
Ndaloj shpejt në cast
Ti shkon, bëhesh krejt i huaj
A thua duhet të ndjek pas
Kur përseri dëshira shfaqet
E trubullon cfarë gjen
Unë përsëri e zgjas dorën
Pyes ja vlen a nuk ja vlen
Në fund me veten e bej paqen
Të shkruaj nis serish
Dhe pse ke shkuar, je harruar
Patjetër do të vish.
Mbi pritjen do ta ulesh dorën
Do të shkruash ti, e di
Atherë harruar do shtegëtoj unë
S’di a do më ndjekësh, se di…
