Më jep Doren o vëlla,
Të ngrihemi në këmbë së bashku !
Perse malet supet i lekunden
Bredhat e lashte nga dhembjet
Dridhen tunden
Kulluar ne kroje uji pse nuk buron
Kreshtat perse dridhen
Ato s’mbajne debore!
Perse toka dridhet nga klithmat
E mundimet
E pse lotet po shperthenje ujvare
Pse vellezerit e mi
Termet i zi i ke vrarë
Thone se vajtojne zanat ne lugina
Me thanë se vajtojne edhe pleqet dhe femija
Qerpiket po rendohen nga lotet
Qe renkojne
mengjezin marramendes te termetit
Me nuk po e durojme.
E kush nuk e pa katastrofen e katandisur
E kush nuk e vuajti me shpirtin e lenduar
LOTET , dhimbjet, plaget
Mbi kurriz ngarkuar
Si trungjet e pemeve nga gjethet jan
Xhveshuar
Shqiperi shtengatat ti i ke kaluar
Me ballë stuhitë dekadave perballuar
Me padrejtesi trupin te kanë coptuar
E pse engjujt Arberore kan per t’i paguar
E varfer, e shkrete me lekure te gjymtuar
Me duart ne qiell, o zot duke therritur!
Qetesin shpirterore tek ti po kerkojme
Pse kaq pa meshire o zot
Godet, e ne po na ndeshkone
Veç foles se tij shqiptari
Asgje s’te ka kerkuar
Bashkimin e vellait me vellan
E asgje te tepruar.
E cfarë te ka bere populli im miredashes
I vuajtur, i sterkequr, i vrare ,i shkaterruar
Me fytyre te zbehur dhe te zbardhur
Te kerkon ushqim per shpirtin per te
Mbijetuar
Gjakun ton te kuq Shqiponjes dhuruar
Zemrat tona kurrë nuk nenshtrohen
Ato janë prej hekuri dhe perballojne stuhitë
Si nga natyra termete dhe fatkeqesitë
Edhe nga fqinjet tane
ndyresitë dhe padrejtesit
Gjithmone per ineresat e tyre
na lenduan, o memedhe
E nxin e shkaterruan token tone
O Atdhe,
Qe brezat e rinje te harrojne vetvetin
Te perulim e te urrejme
Edhe njeri-tjetrin
Te harrojme qellimin e Atit te madh Skenderbe
Atje poshte betonit engjellushja e vogel
Vajzerore
Jep frymen e fundit nen token arberore
Beton dhe germadhe e rend e mallkuar
Na i more ti zemrat e vogla
te shtrejta engjellore
I zuri poshte vetes kucedra e termetit
E la shpirtin tone te ngrire
pa jete si portreti !
A nuk ke meshire
Per engjujt e qiellin tone
A nuk ke meshire per shqiponjat shqiptare
Pse i ndeshkove malet lozonjare
Lumenjet jasht shtratit kan dale
me denese lotojne
dhe me nuk durojne
Shqiponjat jan brengosur per zogjet e saj
Ata janë shprendare rreth botes anembane
Mbetur kanë vetem
Baballaret pranë oxhakut te hirtë fukara
Guret u thyejnë brinjet
Dhe trupin me kockat qe u kanë mbetur gjallë
Mbuluar me nje zhele jorgan
Dhe une i pashprese , i pa pafryme
nen pragun e shtepise sime
Jam vrare.
Me ze te çjerrur e te ngrisur therras
Me jep doren o vella!
me jep doren o vella!
Ne ditet me shi
Me QIELLIN e nxire
Me jep doren o vella
Me termete e vullkane
Jemi nje o Shqiperia Nanë
Me jep doren o vella
Vetem ti ma njef zerin, dhe fytyren
Ngjyren e dhembjet shekullore
Kockat dhe lekuren e vuajtur
Se ujqerit tane gjithmone
duan te na shqyejn e te na hane te gjalle
Por prap me te forte do rikembem
Do shtrengojme fuqit e pampshtura si gjithmone
Duke u lartesuar drejt qiellit si
SHQIPONJAT tona krenare
Qe nuk mposhten kurrë.
SHBA, më 28 Nëntor 2019
