TË KAM PRITUR. Poezi nga Liljane Quku

Të kam pritur me ditë,

të kam pritur me netë,

në acar dhe në shi.

Shumë të kam pritur…

 

të vije drejt meje

të më përqafoje si një fëmijë.

 

Do të të mbaja aty strukur në gji,

të ledhatoja, parfumin tënd të ndieja

dhe pak frymë të merrja nga ti.

 

Doja të të jepja gjithë dashurinë,

kokën ta mbështesja në supin tënd,

dhe të strukesha brenda, atje

në thellësinë e shpirtit tënd,

mos të të lëshoja më kurrë.

 

 

 

 

 

LOTI

 

 

Me lotët e dhimbjes

bëra një gjerdan,

ta mbaj si kujtim

të varur në thedhësin

e shpirtit tim.

 

Një nga një lotët

i mblodha me kujdes,

me rreze drite i pershkova,

i struka thellë në gji

që mos t’i shikojë asnjë njeri.

 

 

Sa herë rrezja

e diellit rrezaton

mbi gjerdan

pika lotësh pikojnë

permbi gjoksin tim.

 

 

 

PRITJE  NË PAFUNDËSI

 

Ngjita shkallët e Olimpit

të vija tek ti, të takoja,

të adhuroja e të dashuroja

si u dashurua Psikika me Erosin.

 

Më thanë se vendi ku erdha

s’kishte mbetur më asnjeri,

të gjithë ishin larguar, vetem ti

më prisje aty ku të dashuruarit

ulen dhe presin në pafundësi.

 

 

 

PËRGJIGJU

Please enter your comment!
Please enter your name here