DISI, SI NJË ÇUKITJE NË XHAM. Poezi nga Sinan KAMBERAJ, New York

– Nanës Zade

(1922 – 10 prill 2020)

1.

Atë natë numëruam Pëllumba

Të bardhë, larashë, pikaloshë

Deri në mesnatë i numëruam –

Ime Nanë dhe unë

Mua më dilnin pak –

Asaj – shumë!

 

Plim, vinin e iknin –

Sërish binin!

Një, dy –

Dhjetë …

Nëntëdhjetetetë!

 

Ah, këta pëllumba të kujtimeve!

Nga Qiej të largët vinin

Dhe binin

Flatraqëndisur me krahnezë résh!

Tak-tak! Tak-tak! – çukitnin

Në xham të penxheresë!

 

Dhe, sërish iknin …

 

2.

 

Në çast Kupë e Qiellit u mbyll

Natës s’po i bënim më ballë

Nanëlokja ime në Prishtinë

Unë – në New York

Midis nesh – një Oqean mall!

 

U trembën, sakaq, pëllumbat

Nga dhimbja u trembën dhe ikën …

Po, një u nda nga plimi, u ndal –

M’u bë – priste diçka mbi parmak …

Çukiti lehtë, në xham çukiti –

… Taak-taak!

 

3.

 

E pashë kur mblodhi krahët –

Që këndej Atlantikut e pashë!

O, e pashë, vetë!

Me ‘i luleborë Mokne në sqepth iku

Oh, Iku!

Drejt Yjesh po i çante retë!

————

New York, 10/11 prill ‘20

 

PËRGJIGJU

Please enter your comment!
Please enter your name here